Şiir Defteri

Kanma gönül

Yazan: Serdaryusuf
14.09.2025 / 11:18
38 kez görüntülendi
0 yorum yapıldı
Kanma Gönül Kanma gönül, sözün büyüsüne, Ateş olsa da gül rengiyle gizlenir bazen. Herkesin suyuna eğilme, Kendi kaynağında çağla, Kendi yankınla yaşa. Sevinç bazen çiy tanesi, bazen okyanustur, Heves solar, fırtına diner, yıldırım susar. Gölgelerin ardına düşme gönül, Çünkü insan, kendi yolunun yolcusudur. Sabır bilmeyen gözlere bakma, Taşa değse de yankı vermez boşluk. Işığını tüketme kuyularda, Sözlerini savurma karanlığa. Bahar gibi küllerinden doğ, Çınar gibi kök sal, göğe uzan. Güneş gibi minnetsiz ısıt, Rüzgâr gibi özgür es: Bazen gürle, bazen sus. Kökün toprağın kalbine sinsin, Dalların yıldızlara değsin. Ne gece söndürebilsin seni, Ne kasırga devirebilsin. Deniz gibi taş, Gökyüzü gibi açıl. Ve unutma gönül: En büyük zafer, Kendi göğünde bir yıldız gibi Sönmeden kalabilmektir.
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • Serdaryusuf
  • akşair570
  • akşair
  • Cesrân
  • Yusuf1
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir