Kalbimin Dili: Ate
Sana hiçbir dilde anlatamadım,
çünkü sen, kelimelerin anlamını yitirdiği yerdesin.
Ben ise ?
kalbimin içinden akan bir sessizliğim,
ve o sessizlikte senin adın yankılanıyor.
Bir geceydi,
rüzgâr düşlerimi üşüttü.
Elini uzatsan,
bir nefes kadar ısınırdım.
Ama sen,
ışığı unutan bir yıldız kadar uzaktaydın.
Sarı güllerim vardı;
toprağı senin gülüşün,
yağmuru benim özlemim.
Kokardı buram buram sen,
saçların gibi açardı
kızıla çalan sarı renkte.
Baktıkça, sen dokundukça
kendimi görüyordum.
Seni sevmek?
Zamanın kalbinde yankılanan bir dua gibiydi;
içimde yandım,
ama dışımdan bakmayı öğrendim.
Gözlerin bana değil,
varlığıma dokundu.
O dokunuş,
her şeyi tanrısal bir yalnızlığa çevirdi.
Sana ?can? dedim ?
çünkü başka hiçbir kelime
bu kadar çıplak değildi.
Sen,
benliğimin eksik harfiydin;
sustum,
çünkü söylesem
aşk biterdi.
Ve şimdi ?
her şiirde değil,
her sessizlikte seni yazıyorum.
Her ?ate? dediğimde,
bir yıldız sönüyor içimde.
Ben artık sevmiyorum,
seni taşıyorum.
Bir gün biri sorarsa:
?Nasıl sevdin??
diye ?
diyeceğim ki:
Bir kalbin içinden geçtim,
ama orada Tanrı bile yoktu.
Serdaryusuf
14.10.2025 / 18:10