Boşluk
Bir martı süzülüyor içimde,
kanadı ince,
suyun altında balık gibi gizli umudum.
Çocukluğumda kaldı bir cikletin tadı,
unutmuşum küçük şeylerle sevinmeyi.
Bir evreni yutsam
içimde erir, kaybolur.
Gözler görüyorum zihnimde:
sahte, mağrur, yalanla dolu.
Ama bir çift mavi göz var,
ışığın içinde yanıyor ?
bir yalan gibi gerçek,
bir gerçek gibi düş.
Ve ben hâlâ süzülüyorum
o martı gibi;
kısmetim, okyanusta kaybolmuş bir balık.
Bir yaz akşamı,
çölün kalbinde,
karanlık düşlerime sarkar.
Kum ve güneş yanımda susar,
Tanrı'dan bir dua,
topraktan bir gözyaşı yükselir.
Anılar küle döner,
aşkım yanar.
Ve ben derim:
?Süzülen martıyım okyanusta,
kısmetim inci gibi gizli.?
Bir kaya çatlağında uyur tohum,
kaktüs dirilir,
kirli bir daldan kuş havalanır,
gölge bile esrarını saklar.
Beni eritsen,
güneşin içinde buz tutarım;
karanlıkta ışığım ben,
ama önümde hep
okyanusun rüzgârı.
Ve yine dönerim başa:
Bir martı süzülüyor içimde,
kanadı ince,
okyanusun kalbine bırakılmış bir sır gibi.
