Yaşanılan ortamda;
Teneffüs edilen havada,
Nimet sunan yaratanda,
Can yoldaşım sevgi.
Koymak istesek de onu,
Sığmıyor bilinen kalıplara.
Sonuna dek giden olmuyor ,
Yürekte bulunmuyor sonu.
Arada bir çıkıyor arşı alaya.
Canla canan geliyor bir araya.
Bülbül ile gülün vuslatı,
Sevginin en büyük hasılatı.
Her dem canlı, hayatın piri,
Kalpten ıralarsak da onu,
Sevenle sevilenin özünde,
Gelir bulur o sıcacık yeri.
Gönüllerin önde gelen erdemi,
Görmeyen gözdeki perde mi?
Bu alemde sevgisiz yaşamak,
Yoksa o kötü kader serde mi?
Yaşamdaki temel duygunun;
Gönlün yalnız kalma kaygısı,
Kalbin boş kalma korkusuna,
Boyun eğdirme canı ya Rab!
Yılmaz Küçük
07 Nisan 2013