Bende iki ben;
Biri sade, diğeri öz ben.
İki sadık dost,
Ayrılmıyorlar benden.
Benden gayrı, bendeki ben,
Ruhumun çekirdeği o,
Bu gün öz dünyamda,
Yarın bilinmeyen bir yerde.
Diğerleri konuklar;
Topraktan, havadan geldiler,
Dün bir başka yerde,
Bu gün bende,
Yarın, bilmen hangi bünyede,
Gelişir ve ağırlanır,
Konuk oldukları yerde.
Özümün çekirdeğinde tin,
En büyük aşk, öz bende,
Ruh öz bende, yürek öz bende,
Geri kalanlar konuk bende.
Ustalık öz beni içe sindirmek,
Onu bünyede dengelemek,
İnsana canı ağır gelmemek,
Konukla birlikte yaşam sürdürmek.
Öz dünyanı sevmek varken;
Ona düşman kesilmek,
Var mı öyle, kendine kinlenerek!
Hayatı özüne zindan etmek?
Yılmaz Küçük
27 Şubat 2013