Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / VATAN UĞRUNA

Yazardan en yeniler

Dondurucu bir esinti başladı deryada Kuşlar, balıklar ve bulutlar kaçtı son hızla, Gelen çelikten olma insan yapımı gemiler Daracık boğazdan geçmeye çalıştılar Vatanımı cehenneme çevirdiler Kana doymadı kör olası caniler. Bizi göstermiş yamyam ve bin bela Esir düşmeyin, ölün demişler yoksa yerler. Geçemediler mayınlarımızı Karşı koyamadılar Hasan, Ali, Mehmet Çavuşlarıma Karşı koyamadılar havadan, denizden… Anladılar böyle olamayacak, anladılar. Emir verildi, gün geldi, şafak bastı. Yaptılar çıkartmayı, ateşe verdi vatanı. Ama aslan parçası yetmiş yedi asker vardı ki… Onları kimse geçemedi. Kızıp – sinirlendiler toplarıyla bizi vurmaya çalıştılar. Olmuş derya ve kara bir mezba. Her tarafta kan var, toprağımda denizimde. Bir Mehmetçik inler, bin düşmanlar inler. İnleyen anzağı bir Türk kaplanı alır sırtına kurtarır. Bir asker esir düştü onu ağırladık – misafir dedik. Düşman korktu, bunlar beni yerler canlı canlı Komutan sahip çıktı, Mehmetçik ekmeğini verdi. Anladı, anladı ki koluna Türk bayrağını kazıttı. Vakit olmuştu bir hayli. Etraf kokmuştu ölü ölü. Hastalık, susuzluk, açlık sardı. Askerimiz ne bir su ne de ekmek yedi. Aç kalıp; kök, sıçan yedi vatanını korudu. Düşman ile el sıkıştı, O zaman gizemli yüzler görüldü. El işaretleriyle kader dostu, arkadaşı, kardeşi olundu. Sigara – ekmek paylaşıldı. Savaş vakti gelince dost dosttu, kardeş kardeşi, arkadaş arkadaşı vurdu Vatan uğruna! Kurbanlık koyun gibi sıralandılar ölüm yoluna Can verdi anası, babası, kardeşi, yarı uğruna. Arkasından anası, babası, kardeşi, yarı ağlar. Ama en çok bayrağın ağlamasına kahrolur. Öleceklerini bildiği halde atladılar kör kuyulara Yürüdüler düşmana karşı!

VATAN UĞRUNA

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler