Şiir Defteri

TERÖR

Yazan: TahsinOzmen
26.09.2012 / 11:18
1487 kez görüntülendi
0 yorum yapıldı
aaahh…! ölü insan kokuyor düşlerim kimi vatan… kimi bir gaye-i hayal uğruna birbirini öldürüyor gençleri ülkemin . ölüp öldürünce… her şeyin güllük gülistanlık olacağına inandılar oysa onlar da yaktıkları ormanda birer fidandılar koyunlarını sevgili yerine…kurşunla dolduruyor gençleri ülkemin ağıtlar arşı deliyor, analar ağlıyor, ocaklar sönüyor susmuyor namlular, bombalar patlıyor, pusular kuruluyor şehitler alnından…yetmiş milyon yüreğinden vuruluyor bayraklara sarılıp dizi dizi tabutlarda umutlarıyla düşleriyle...toprağa veriliyor gençleri ülkemin her gün manşetlerde görmekten nehir oldu çığlıklarımız…yorgun düştük ölmekten öfkemiz yorgun, acımız yorgun toprak bile doymuş… akan kardeş kanını durdurun…! durdurun…! barışa bansın herkes kalemini…yüreklerde barış büyüsün ülkeme bahar gelsin...anaları gülsün her yanı yaralı yurdumun…! her yanı yaralı yurdumun…! belli ki zihinleri kirli... “büyük acıları yaratan küçük insanlar”…; ormanda yanan ağaçlar gibi birbirimizle tutuşturmak dağlardaki koçlar gibi birbirimizle vuruşturmak kardeşi kardeşle savaştırmak, acıları yarıştırmak istiyor . kardeşlik tarlasına kin tohumları atıyor…ayrımcılık otu ekiyor her şey kanla çözülsün…vatan toprağı bölünsün halklar birbirine düşman olsun… memleketimin ahvali gizden gize konulsun istiyor öyleyse…: şimdi inadına acıları paylaşma omuz omuza, yürek yüreğe ağlama bir olma birlik olma bir secdeye iki alın koyma zamanıdır ki oyunları bozulsun ekmek yerine kurşun yiyen çocukları ülkemin mezarlarında rahat uyusun…ruhları huzur bulsun zira sevgiden başka paylaşacak hiçbir şeyimiz kalmasa bile “kankardeşliği”… Adem ile Havva’dan yazgısal bir mirastır bize öyleyse…kara toprağın hiçbir ayrım yapmadan herkesi bağrına basıtığı gibi “insanı insana sığdırıp”…sıkı sıkı sarılmalıyız birbirimize . artık “can” yerine barış ekmeliyiz…daima acıyla hemhâl olmuş bu toraklara ki ölüm olup azalmak yerine… öldüğümüz yerde yeşerelim…dal-budak verip çoğalalım böylece bugüne kadar yitirdiğimiz onca yiğidi… umuda filizlenecek barış için ekmiş olalım . umut bileyleyelim ki umutsuz kalmayalım göğün tüm yıldızları sönse dahi… bir daha… ne her gün dizi dizi genç tabutları sayalım… ne de bir cana kıyalım sevgiyle gülmeyi öğrensin çocuklar…acıyla ölmeyi değil ışıl ışıl çiçek olsun çocuk göz bebeklerinde…barışı yayalım /…aaahh çocuklar ah…! demem o ki… bizler aynı hayalin çocuklarıyız . kurşun yerine kalem tüketirsek ölüm yerine yaşam üretirsek ayrışmak yerine kaynaşırsak yumruk sıkmak yerine tokalaşırsak altında yaşadığımız aynı gökyüzü ve bu topraklar üstüne doğan güneş yeter hepimize güvercin payı paylaşırsak…/ //…aaahh çocuklar ah…! nasıl da hüzün kokar mezarlıklar sanki bir kızıl karanfil göğsümdeki yara…yıllardır kanar…// 1993 *tahsin özmen bez bebekler de üşür çatım&baskı yay ank 2006 * *Bu şiir Elazığ Bingöl kara yolunda kurşuna dizilen 33 ere ithafen yazılmıştır.
Düzenleme: 14.04.2015 / 10:35
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • VEJETARYEN1978
  • Serdar150
  • yunuskivanc
  • Adıyaman
  • Şiirlik
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir