Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / SAYIKLAMALAR BİR Kİ...!

Yazardan en yeniler

bir şiir ki okuyanı kodese tıkan . bir harf ki sakıncalı diye damgalanan bir bilek ki bütün serveti iki sadık kelepçe olan . bir bayrak ki adı isyan . bir düş ki görülmesi yasaklanan bir mendil ki göz yaşlarını silmek yerine…gözlere bağlanan . bir düşünce ki illegal sayılan . bir damla ki al beni içeri diye cama vuran bir güvercin ki her gün demir parmaklıklardan sızan ışığa konan . bir gün ki yüzyıl sanki…uzadıkça uzayan bir çocuk ki açlıktan boğazı örümcek bağlayan . bir vicdan ki gıcır gıcır hiç kullanılmayan bir ağaç ki bıçak çekilmiş…yok çığlığını duyan . bir memleket ki sağ yanı sol yanına…sol yanı sağ yanına düşman . bir ecel ki dayanmış kapına…kimse almaz satsan bir dünya ki yüreği kapkara…itler bile yemez atsan bir intihar ki-ölümün dayanılmaz büyüsüdür- sımsıcak taptaze beyinde duran . bir elbise ki içinde insanı yok…kiralık ruh arayan bir örümcek ki her daim ölüm örüp ölüme tiryaki olan . bir uçurum ki -pırıl pırıl bir karanlıktır- boşluğunu cesetlerle dolduran . bir kurşun ki sadece ölüm sıkan bir akrep ki hep kendini sokan . bir koro ki insan ormanında ölülerden kurulan . .. ... bir gölge ki daima ayağa takılan bir göz yaşı ki cam kırığı…içe akıtılan . bir zeytin dalı ki güvercin gagasında unutulan . bir adam ki mikroskopla Tanrı arayan bir salon ki ölümü bekleyenlere adanan ... .. . bir suskunluk ki geveze mi geveze…başımda duran . bir sivilce ki al dudağın kıvrımına konan bir heykel ki iki damla gözyaşına hasret kalan . bir yalan ki ağrı dağına galebe çalan bir tabip ki kalbi kırıklar hastenesinde…kalbi kırılan . bir kayalık ki hep baş konulan bir sokak ki yalnızlık da kalabalık da ondan sorulan . bir hayat ki boş bir tuval…gün gün doldorulan bir ömür ki ana rahminden evrenin rahmine koşan . . . . bir nar ki kırılınca kanayan . bir ceylan ki avcısının yarasını yalayan bir küçük kız ki entarisindeki gülleri sulayan . bir serçe ki serum lastiğiyle vurulmuş…gülüşüne kurban bir defter ki ak sayfalarını kanat yapıp serçeyi uçurtmaya çalışan . bir yürek ki deşdikçe sevgi çıkan bir dost ki gül yaprağı hiç düşmesin istiyor dalından ... .. . ve bir ben ki… canlar içinde can her şeye rağmen…canım yaşamak çekiyor…insanoğlu insan 1990 *tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay,ank, 2006
Düzenleme: 24.06.2012 / 15:04

SAYIKLAMALAR BİR Kİ...!

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler