Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Bir Güvercin Ağlıyor Rüyalarımda Ben Barış Oluyorum

Yazardan en yeniler

rüyalarımda…; tekrar tekrar kıyameti yaşatıyorlar bana sarmışlar dört bir yanımdan... kılıçlar çekilmiş kınından…ben yakarış oluyorum çöller, ırmaklar, denizler kıpkızıl… yıldızlara sıçramış kan bir güvercin ağlıyor korkusundan…ben barış oluyorum . Kerbelâda bir kuyuyum…içinin suyuyum savaş meydanında bir erim…kurşun yemiş miğferim rüyalarımda…; beni cellât tekmesinden başka hiçbir şey yemeyen idam sehpası yapıyorlar kâh giyotinin boynuna inmesini bekleyen idamlığın nabzı kâh oğlu katledilen ananın yüreğindeki sızı oluyorum . kırılınca knayan nar tanesi... yeryüzüne düşmeyi beceremeyen kar tanesiyim rüyalarımda…; kumdan şehirler kuruyor gökkuşağı yüzleriyle çocuklar homur homur metal kuşlar…o şehirleri vuruyor vurdukça öksüzler şehrinin semaları… gövdesiz çocuk çığlıklarıyla doluyor ve bütün ninniler… kar beyazı bir tülbentle kendini mezara koyuyor . ben ise… Dünya’daki tüm öksüzleri evlat edinip… can sarıyorum çınar yaprağına mahur makamı yağmur olup…çisil çisil yağıyorum… çocuk ekili tarlaların hüzünlü toprağına . güya…; "Dünya temizlenmezmiş ölüm olmaksızın" beni kaldırım taşı sanıyorlar . oysa rüyalarımda…; ömrümü bağışlıyorum… ecelinden önce katledilen çocuklara kefen diye benim bedenimi sarıyorlar . o çocukların kâh yarım kalmış düşü kâh yitirdiği gülüşü oluyorum . çocuklara uçurtma, çantasında saklambaç, seksekinin taşıyım oyunu yarım kalan çocuğun… avucunda sakladığı kırık bilye, çocuk gelmiyor diye ağlayan lunaparktaki atlıkarıncanın gözyaşıyım //…biz…; ölümleri durduramadık…! her gün meydanlardan ölüm topladık kâh yazgıdır deyip gökyüzüne sarılıp ağladık kâh birer namlu gibi havaya sıkılmış yumruklarla… isyanımızı taş duvarlara sakladık . yine de rüyalarımda…; yaşamayı haram kılanlara inat… Kaf Dağı'nın doruğunda barış totemi olmak isteyen bir bonzai büyüyor saçları bahar kokan, elleri çiçek tutan çocuklar… -yazgının yönünü değiştirecek- barış türküleri söyleyerek içerimde yürüyor . taze düşler müjdeleyen... ayazda kalmış çocuk arzusuyum ben ve bir umut ağacıyım… hep meyve verecek gibi hiç yaprak dökmeyen…// 1991 *tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay, ank, 2006
Düzenleme: 12.06.2014 / 09:51

Bir Güvercin Ağlıyor Rüyalarımda Ben Barış Oluyorum

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler