karanlığa büründüm,
canavar bir katliamdı gördüğüm,
hayatımı balık ağlarıyla ördüğüm,
oltanda voltalar atıp öldüğüm,
yere yatıpta ruhuma küstüğüm,
yok yere üzdüğüm ben değil,
sen fail cesedime bir katil,
kalbim yüzünden irkilerek bölündü,
azraili andıran görüntüm melekler diyarından ötürü,
herşey bir bütündü herkese aşit bölündü,
benim payıma düştü ayıbımdırki yaşam,
derken hakim oldu günüme hep akşam,
sancılar içinde 24 saatlik komamda tek hatıram;
depresyonda bir evren ve çıldıran dünyam,
ağlamadan gelmez bana benden yakın olan,
içime şarap gibi dolan
ve gizeminde esrar kokan inzivamda süluetin var,
gölgemle öpüşen toprakta gül şeklime kırmızı kan,
nabızlarımı duymadınğın bir an
o an boşluğa asılı kalan her bir anlamda ölümcül ahkam,
sarar düşümün sanal ilişkilerinde gerçek hep arka plan....
devamsız....kafkef
Fıratın-Hüznü
23.12.2007 / 23:37
Biri bir şey yazdı. Ben de bir yorum.
Kendin gibi yazmışsın.
Yazan yapmış gibidir.
Yaşamış gibidir.
Ve lafı gediğine koyan son mısra. Evet şiir okudum.
Hep bana kitap çıkart diyorlar. Ben de sana: "Kitap ÇIkart"
Çıkartacam da ne olcak deme?
#1
Kaf-Kef
24.12.2007 / 21:49
ustadım bende bilmiorum..kitap çıkartmak istemez miyim ama nasıl ? bilmiorum..hem düşünürümde neye yararki?
Fıratın-Hüznü
23.12.2007 / 23:37
Kaf-Kef
24.12.2007 / 21:49