aklım kafamın tasında inzivaya çekilmiş,
yıkıl karşımdan,dünya alem ne bilirmiş,
ne gelirse benim başıma mı hep gelirmiş,
başım delirmiş,
söyle haydi bana macnun da kimmiş?
yorgun ellerim çölde her bir kum tanesine ismini işlemiş,
leyla utancından çekip gidermiş,
hey bak gözlerime akan göz yaşlarımı göz kapaklarım silermiş,
melekler karanlığı sürme yapıp gözlerine çekermiş,
çok gezellermiş...
aşkı katledermiş aşkı bilmeyenler,
kader alnıma çiviyle çakilmiş defter,
razıyım aşkına
karşılığında olsamda hep beter,
diyemem yeter
yasla omzuma başını
gültenine çok yakışmış bukleler,
sen kokarsın misk u amber,
etsen bir tebessüm hüznüm çeker gider.
vay benim parmak uçlarıma yorulmuş artık,
yalnızlık beni içine çeken bir bataklık,
yok bende hiç rahatlık,
yokluğunun uzun yollarında çıkmaz sokaklar,
varlığımı tehdit eder sensizlik
baş kaldırır attığım her adımda kaldırımlar,
bir cesetle yoldaş olmuş gömülmeyecek gibi ruhlar,
haydi toplanın ve omuzlarınıza yükleyin
beni musalladan kaldırın lan...
dünyevi arzular ve sahtekar simalar
maneviyatsız aşklarınız yalan!
yerin dibine batsın aşkınız,hep yalan!
ey akşam neden karanlığın ışığımı kaplar,
kader örümcek misali
ve önüme örülür ağlar,
biri güler ve diğeri ağlar,
suratsız elvedalar!
küskün düşer kuvvet,
çekip gider metanet,
gözlerin gözlerime emanet,
var yüzünde cenneti andıran bir zerafet,
ben cefaya razı ne olur sen rahat et!