Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / İmitasyon!

Yazardan en yeniler

Örtünmüş kalabalıklar dar geldi nü resimlerine yalnız aya çıplak bıraktım geçmişi kızaran kalbimi ah dertli kavgam; her yerde utançlı olunmaz ki umudun pırlantasını mıhlamalısın ihlamur küllerine korkusuz kokmalısın yaşamak ölümün içinde iken ben; sen, ter; ten taşırmalı buram buram sevişmelere ey hararetli dizelere karışan yorumsuz rüyaların erkeği ruh şiirsiz üşür ;üşür üzerine gölge düşürülen çiçekler perde perde şiirler sürmelisin gövdeme güneşinden güneş aya uzak ay güneşe uzak sevda uzak sevilmeli bakıyorum da bir yerde düşüncesi kopyalanmış insanlar bir yerde anlamın dışında tutulan dışlanmışlar ah ne acı inancımı titreten sırça gerçekler çok sağlam sahteleştik öyle ki; artık acılarımızın da imitasyonları var erginlik;çocukluk yine hep aynı çocukluk; saflığın taşralarında uçaklara yetişeceğim sanır ne değişir büyümese gökkuşağı binbir renkte esmer yahut büyülense altından düşler geçirilen tarihi kemerler ne değişir ömrümün ikizi ;değişmeyenim yarı kimsesizliğim yalnızlık hep mi kansız hep mi ırzına geçilmemiş kalır hep düzenbazsındır, hep herkesde aynısındır gizli bilirim seni görüş günü güne açık keder sahibinin ışık teknesini rüzgar dalgasına çarpar çekilirsin bin girdaba atılır yıldız hıçkırığını içine iten sesler mutluluk kötü bir şey gibi sırıtır alnında ey bahtı gece sarhoşu,şırası zehir mayhoşu kalbim ne beklersin sırtlanları emzirdiğin göğsünden süt sızdıran çalıntı gülmeler sevilmişsin değil ki ha babam çiğnenir kahır sevilmemişin diş oyuntusunda kim bilir neden tüm yolculuklar dolaşmasıdır mazinin zaman fırçalı tozlar yüzlere çiziyor kaderi ışığım,ne çok serpilmiş hasretine çil çil karanlık lekeler bilmez misin suç üzerine gelir, küçücük kıymıklar can kanırtır gençliği soyundun artık bak yaşlılığı giyindin ki yakışıklı durmuyor bahar provası ekşimiş elbiseler bilirsin gönlüm sevilmek hep hamdır bütün görünse de hiçbir zaman tam olamamıştır olsa da yetmez kendine kapanır ızdırap odalarında eksik tebessümler sokağında can çiziklerinden esrar dumanıyla akıl sarılmış kağıtlara sözcükler dağıtır herkes kadar tertipli aynalara sakladım az uğrak sevincimi hüznü gözümden çıkarıp başka dillerde yüzlere çevirdim fikirlerimi dürüstlüğe törpülerken kirli bir mavi oldum biraz annemden biraz babam kalma bir sinire benziyordum kayalardaki su ölümlerine beyaz köpüklü dualar gönderdim denizatıyla nilüferler uzattım hayal taşlarımı savurduğum denizlere yaşama yumuşak düşmemek için tutunduğum uçurumları sevdim göğsüme baldırandı gelincik kırılganlığım fırtınalara inceciktim incelikli ölmek için kirpiklerimi değdirdim ceylan kirpiklerine karacalar büyüdü yürüdü avcılara siper bir avuç bedenin içinde ben yine farkındalığın alçaktan uçmalarına gizlendim batmışken fitursuz hayat bunca güzelliğe bir yanımı nur çekiyordu yalımlarına bir yanımı sel anladım; kendimden gayri yeşereceğim yer yok hala uçaklara yetişebilmeyi beklemekteyim o peşine düştüğüm saflığın taşra göklerinde.

İmitasyon!

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler