Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Taksim Taksim Ağırlanma!

Yazardan en yeniler

Yalnızlığın lügatindeyim hangi sayfayı açsam bahtıma ortalanmış yalpalı hüzzam bir Arabesk çıkıyor ezbere sokuluyor Arnavut yokuşlardan derme çatma solmuş pembesi çingene tahtıma ah tuz bile kendi yolunda temmuz çelişkili öznem ah yüzümün sevinç taneleri neydi teğet öpüştüğümüz yağmur ve güz ertesinde ki gözlerimin aralığında rüzgar buzul bir beklemeyi öneriyor sarhoş bir İstanbul sabahından ve buselik nakaratında dar bir gar boşluğu gibi günün gül/teninden yüzünü çeviriyor dokunaklı bir ben doyamamış gibi kendime ve aşka matemde gülün dudakları gürbüz ertelenmelerim fazla kavuşmaya yön kesiyor bir tek Müslüm Gür/ses… “Sensiz olmaz”la ah o ter mevsiminde kurulanan budakların parmak izleri eksik bir çocukluk gibi uçurtmalar ağarıyor sis alnımın coğrafyasında ilk ve son asmalı geçit miydi? o Açıklanamayan yokluk durup yoksullaştığımız tokluklarda derinliği uğurlayan geceler Geceler ki tespih takırtıları neşter alıntıları dizlerimdeki dizelerden harelerimi yalayan mumlar nur yansımaları takılan sazendeler gök gölgesini asıyor yer yutkunuyor toprak toprak can koğuşlarında tazelenen gezegenler taç yapraklarımda kül ah o kimsesizliği düşmüşlüğümün Kime dokunsam bölüşülmüşlüğümün kıvrımlarımda dokunulmaz düşüm yanıyor! yalnızlığın sol yanındayım göğsümde hep o esrar kenti belki Dolapdere belki Kasımpaşa ey taksimlerin Taksim’i büyümedim sendelemekteyim ifademi sen de taksim taksim ağırla! Nursel Türkemiş

Taksim Taksim Ağırlanma!

Yazardan en yeniler

ziyaRET

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler