Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / KEŞKE

Yazardan en yeniler

Adımlarını atarken bir an sendelediğini hissetti kadın. Bedeni onu taşıyacak gücü git gide kaybediyordu. Göz yaşından buğulanan gözleri, önünü görmesini zorlaştırıyor, yüzlerinden süzülen damlalara değen rüzgar içini daha da ürpertiyordu. Ne çok sevmişti oysa ki? Belki ilk defa sevmişti; ama emindi çok sevmişti. Yirmi beş yaşındaydı Neşe. Şimdiye kadar kimseye kalbini açmamış kimseyi sevmemişti. Sevgiyi, aşkı anlatan kaç roman okumuş, kaç aşk hikayeleri dinlemişti; ama kusursuz bir aşk için acele etmeyeceğini anlamıştı. Etmemişti de.. Erkan'la tanışalı bir sene olmamıştı belki. Daha doğrusu neşe erkanı tanıyalı. Erkan sürekli etrafında gezinmiş durmuş, kendisini en iyi tanıyan biri olmuş çıkmıştı. Bir gün yine iş çıkışı, her zaman yaptığı gibi sahil yolundan evine gidiyordu kadın. Birden bir çocuk yanaştı yanına. henüz on-on iki yaşlarında esmer bir çocuk. Bir ajanda verdi Neşe'ye. Ve hemen uzaklaştı. Kapağı açtığında 'Keşke dememek için oku lütfen' yazıyordu. Belki de bu iddalı yazı genç kadını cesaretlendirmişti. Sahilde hemen sokak lambasının ışığını iyi alabilen bir bank seçti ve oturdu. Defteri okumaya başladı. Hayran kalmıştı adeta. Erkan deftere Neşeyi gördüğü her günü her saati büyük bir incelikle işlemiş ve ona karşı olan duygularını kağıdın saflığına da güvenerek her kelimesi özenle seçilmiş bir şekilde yazmıştı. Koca bir yılda Neşeyi ne zaman gördüyse deftere işlemişti. Ve sonunda yine küçük bir not vardı. Duraksadı kadın. Bir şeye çarptığını hissetti. Ama buğulanan gözlerinden neye çarptığını göremiyordu. Elleriyle gözlerini ovuşturdu ve hafif kısarak tekrar baktı. Küçük yavru bir köpekti. Soğuktan üşümüş ve şevkat bekleyen gözlerle Neşeye baktı. Anlaşılan o da terk edilmişti. Kucağına aldı ve evinin yolunu tuttu. İçeriye girer girmez yüzüne vurdu en sevdiği koku. Evde mis gibi menekşe kokuyordu. Erkan hediye etmişti bu menekşeleri. Yine onu hatırlayışına kızdı ve düşündü. Ajandanın son sayfasında ne yazıyordu. Hemen yattığı odaya gitti ve köpeği yatağının üzerine bıraktı. Çekmeceden ajandayı çıkarttı ve o son sayfayı tekrar okudu. 'Aşk emek ister, küçük bir çocuğu büyütmek gibi sabır ister ama en önemlisi aşk büyümek için gözyaşı ister. Göz yaşlarının hesabını ödedim. Sende sabır varsa gel emeğini yine ben veririm.' Yine göz yaşlarına hakim olamadı. Böyle biri şimdi nasıl canını çok yakabiliyordu ki. Hani gözyaşlarını o ödemişti. Sonra düşündü peki ben dedi. Sabır gösterebildim mi? Erkan'ın her şeyine karışırdı. Giyinmesine, konuşmasına, oturmasına.. Erkan'ı bir kalıba sokmaya çalışmıştı. Erkanı değiştirmişti Neşe. İlk bir-iki ay her şey çok güzel gidiyordu. Aşık olmuştu adeta bu çocuğa. Sonra etrafındakilere kulak asmış ve Erkan'ın çevresine yakışması için onu bir kalıba sokmaya çalışmıştı. Hatta son zamanlarda çevresini o kadar dinler olmuş ki Erkan'a ne isterse yaptırmaya çalışmış, yapmayınca onu terk etmekle tehdit etmeye başlamış, ona olan sevgisini kullanmıştı. Bunları düşündü. Bu aşkta bir şeyleri yanlış yaptığını anlamıştı. Şimdide cezasını çekecekti; ama Erkan onu çok sevmiş olsa hiç terk eder miydi? Etmezdi tabii ki. Bunu da düşündü ve aramayacaktı, emek vermeyecekti bu aşka. Tek vereceğim bir kaç damla gözyaşı daha diye düşündü. Aradan koca beş yıl geçmişti. Neşe parkta köpeğiyle dolaşıyordu. Ne kadar çok bağlanmıştı ona. Erkandan sonra tek teselliyi onunla bulmuş ve büyük bir sabırla, emekle büyütmüştü onu. Çeşitli oyunlar öğretmişti ona. Her gün parka getirir onunla oynardı. O gün Erkan'ı gördü parkta. Tesadüf eseri köpeği o yöne gidince dikkatini çekmişti. Küçük bir kız çocuğu ağlıyordu. Korktu sanırım köpekten diye düşündü. Yaklaştı ve o an Erkanı gördü.Kızın yanına gidiyordu. 'Neşe kızım korkma o bir şey yapmaz' dedi. Bunu duydu kadın ve o an şok oldu. Sevdiği adam onu unutmamıştı ve hep hatırlamak için kızına kendi ismini vermişti. O an düşündü 'KEŞKE biraz daha emek verseydim ve sabır gösterseydim. Göz yaşımla nefretimi değil aşkımı büyütseydim.' O. Burak YILMAZ

KEŞKE

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler

Bağlı Üyeler