Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / hayat bir kez daha bana ihanet etti...!!

hayat bir kez daha bana ihanet etti...!!

Yazan: black_dream3
12.11.2005 / 01:33

1528 kez görüntülendi
3 yorum yapıldı

Takip et @sdefteri

Yazardan en yeniler

Kayboluyorum… Hayat bana ihanet ediyor… Sürekli yere çakılıyorum… Sürekli çarpıyorum… Boşluktan boşluğa atlıyorum,her defasında tam düşecekken kanatlarım çıkıyor,can havliyle tutunuyorum…aynı anda aynı şarkılar çalmaya başlıyor…ben ayarlamadan,kendiliğinden… Ve ben derin bir boşluğa gömülüyorum yine halsizce… Yolunmuş kanatlarımda kurumuş kan lekeleri var…o şeftali kokan tenimi çizik çizik gösteren darbelerin izleri…ve onların verdiği acılar bakışlarıma yansımış sanki… Yine ordayım….o uzun ağaçlık koridorda…yere kapaklanmış,duvara sırtımı dayamış,dizlerim göğsüme çekik,kollarım tarafından sarılmış bir halde gökyüzünü izliyorum o karanlık sonsuzlukta…yıldızlar o kadar parlak gözüküyor ki…ve aniden bir rüzgar daha da üşütüyor beni…anlık bir titreme sarıyor tüm bedenimi…sadece yıldızları izliyorum…sessiz ve yorgun ruhumla… Yapayalnızım sanki o anda…karşımda duruyorsun sen aslında…ayakta…beni izliyorsun…bense senin gibi oradan beni izleyebilmeyi diliyorum…nasıl gözüküyorum diye.. Öyle karıştırıldım ki..öyle yıkıldım ki… Ayağımın altında ezilen kuru yapraklar gibi donuğum…her an ölebilirmiş gibi bekliyorum…sana sarılırken,sana bakarken,sana kendimi olduğum gibi verirken,hep bir yanım eksik oluyor.. Bu senin eksik hissetmen gibi de değil…senin yarın doldurulmamış…ben ise tamamen doldurulmuş ardından olduğu gibi o dolu parçalardan yarısı alınmış gibiyim… Can çekişiyorum… Aslında kimse bilmesin istiyorum…ve onların bana yardım ederken benim başaramadığımı anlamak istemiyorum…görmek istemiyorum…onları benim için çırpınırken,elimden tutup karanlıkta kurtarmaya çalışırken görmek istemiyorum… Ve her daim yalnız kalmaktan korkuyorum…. Ama yalnız kalmayı seviyorum…korkularımın,acılarımın,gölgelerimin ve diğer ruhlarımın karanlık çökünce duvarların arasından çıkıp bana doğru gelmelerini bekliyorum…her gece,her güneş battığında bu tekrar tekrar yenileniyor… Yapacak hiçbir şeyim yok… Sürekli karanlık odamda,elimde içkim,bir yandan beni ölüme sürükleyen müziklerim ve zaman zaman gitarım,sabit bir noktaya bakarak geçiriyorum… Öyle özledim ki nefes almayı… Öyle özledim ki yaşamayı… Buna ihtiyacım olmadığını bile bile zaman harcıyorum.. Neden sürekli başa dönüyorum…? Neden sürekli taşa vuruyorum…? Neden sürekli batıyorum….? Bilmiyorum….

sanat_sanat

12.11.2005 / 11:54

NE KADAR GÜZELSİN, NE KADAR İÇLİSİN, NE KADAR CESURSUN BE! Ayağımın altında ezilen kuru yapraklar gibi donuğumher an ölebilirmiş gibi bekliyorumsana sarılırken,sana bakarken,sana kendimi olduğum gibi verirken,hep bir yanım eksik oluyor.. Bu senin eksik hissetmen gibi de değilsenin yarın doldurulmamışben ise tamamen doldurulmuş ardından olduğu gibi o dolu parçalardan yarısı alınmış gibiyim Can çekişiyorum DEFALARCA OKUDUM TANRIM BU NE GÜZEL YÜREK BÖLEE. MÜTHİŞ TESPİTLER VAR, YA BU SİTEYİ GÖZYAŞI OLMADAN OKUMAK İMKANSIZLAŞTI ARTIK. SAKLAMIYORUM AĞLIYORUM VE BU DUYGULARA AĞLAMAYI BİR AYRICALIK GİBİ GÖRÜYORUM. {s:029}{s:014}{s:012}

red_romans_33

12.11.2005 / 14:28

Ne diyeyim bilmiyorum bu yüreginin cıglıklarina. Ayakta alkışlıyorum.Böyle bir anlatımı senin kaleminde görmek ne güzel. Kelimelerinle yüreginin sesini birlesip denizin ortasindaki yakamozlara düsmüş.Tebrikler..

bir-demet-aşk-içinden

12.11.2005 / 16:13

vay be....

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler

mhrmkaya
VEJETARYEN1978
Serdar150
yunuskivanc
Adıyaman

Bağlı Üyeler

Serdaryusuf12:19

Kapat/(ESC)

Rastgele Şiir