Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Karanlık, ışıksızlıktan iyidir

Yazardan en yeniler

Karanlığı görebiliyor musunuz? Benim gibi... Kapattığım kapıların ardında bekliyormuşçasına yıllardır, arafta kucakladım onu. Pişmanlıkların ve ihanetlerin bin türlüsünden kaçtım. Lafım ona, gelmemelisin bu yere. Sonunda nasılsa, kendine ait bir yerin olacaktır. Umarım bahçelerinde çiçekleri papatya kokan bir resim çizebilirsin her baktığında. Benim sadece karanlığım var yaşam süresince sınırlı. Sonsuz olan hiç bitmeyecekmiş gibi düşünmeme neden olan kısır döngü. Zaman geçtikçe boğuluyormuş gibi hissediyorum. Size de oluyor mu? Tabi çemberinde ışık saçanlara seslenmiyorum. Sönmeden asla fark edemezler gerçekleri. Küçük mutlulukları olur onların. Ve küçük dünyaları, rengine pembe allı ve budaklı sahtelikler. Gözlerim savaşın ortasında gülen bir çocuğa rastlamadı hiç. Merminin değdiği her ana gibi öksüz bırakmadım olmamış gibi davranıp acılarını. Seslenmedim ağlamaklı gelinlere eşleri kan kusarken vedalarında. Ölmek de bir gerçek karanlık için. Lakin, yaşarken kapatamıyorum gözlerimi olup bitenlere. Beni maruz görün. Bütün öfkem içimde ki, ben duygusuna. ?Ben? bencilliktir eğer kör bir çocuksa büyüttüğün. İyi ki karanlığı görebiliyorum ve özlemiyorum ışığın aydınlattığı yüzleri. Yalnız kalmak samimiyettir kendine duyduğun en güzel. Süslü cümlelerin ve abartılmış sözlerin ötesinde seviyorum kendimi. Sadece fotoğrafını çekememek üzüyor biraz. Birde yıldızlara bakmak tutacağın dileğin onunla beraber kayıp uzaklaşması gibi. İyi şeyler olsun diye yürümek yok artık emin adımlarla. Beklemek, umut etmek ilk öldürülenler oldu sorgu odalarında. Şanslıydım, aklımı son soruda özgür bıraktım. Bir çocuk neden öldürülür baharında. İnsan olmak neydi aslında.

Karanlık, ışıksızlıktan iyidir

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler