Ateşin Gölgesi
Bir akşam saat,
gece yarısına beş vardı.
Sıcak bir meltem
gölge tülüsünü araladı,
ve gökyüzü suskun bir sır gibi
gözlerimizin önünde açıldı.
Bir ses duydum camda,
bir güzel göz?
Karanlık ve ışık
bir aradaydı,
ve zaman durdu,
her nefesimiz kutsal bir yankı oldu.
Yer gök şahit sakinliğime,
derin bir nefes aldım içimden.
Vakit terazi gibi zihnimde,
hafif uykulu,
ama sen, sen vardıydın,
evrenin özünden doğan bir ışık gibi.
Mısralar dilime dolanmıştı,
her akşamki gibi,
ve sen karşımda duruyorsun,
kim olduğunu bilmeden,
ama tüm kainatın kalbinde
senin adın yazılıydı.
Saçların, okyanus kışında,
gökkuşağı yeşili.
Gözlerin herrenk,
ve beyaz söndü yanında.
Berrak yüzünde
başka evrenin izleri,
yanımda çiçekler soldu,
ama senin varlığın
her solan çiçeğe yeniden can verdi.
Mevsimler ölmüştü sanki,
her yer farklı bir manzarada,
farklı tellere dizilmiş
dantel gibi.
Her örgüde senden
bir parça var gibi.
Tarifsiz yüzünde
bir gülümseme belirdi,
ateşin renginde,
büyülü rüya gibi gözlerimde.
Gözlerimin eşiğinde
sonsuz bir deniz açıldı.
Her dalgasında sen vardın,
her kıyısında gizli bir sır.
Zamanın ellerinde
eriyen bir an gibiyiz.
Bir dokunuşla çoğalıyor
gece, yıldız, ben ve sen,
ve tüm evren şahit oluyor aşkımıza.
Rüzgarın sesiyle
dolaşan gölgeleri izliyorum.
Her yaprakta bir iz,
her ışıkta bir umut senin.
Geceyi saran yıldızlar
senin adını fısıldıyor.
Ay, sessiz bir tanık gibi,
gözlerimizi birleştiriyor.
Ve ben, zamanın içinde
sadece seni görüyorum.
Her nefeste çoğalan bir gizem,
her solukta büyüyen bir sen.
Sen, kutsal bir ateş,
ben, gölgeni izleyen bir yoldaş.
Atenin gölgesi
bizim aşkımızın ta kendisi. Düzenleme: 19.09.2025 / 23:51
Serdaryusuf
19.09.2025 / 14:32
Ateşin gölgesi, zamanın ve yıldızların saklı tanığıdır; bu şiir, evrenin kalbine fısıldanan kutsal bir aşk destanıdır. Okurken kaybol, nefes almayı unut; çünkü her gölge, bir ışığın saklı yankısıdır.? Düzenleme: 20.09.2025 / 11:26
Serdaryusuf
19.09.2025 / 14:32
Düzenleme: 20.09.2025 / 11:26