Bu yıl tüm bozkır toprakları ekip dikeceğim
Kimine dönüm dönüm sevgi ekerken
Kimine mutluluk ekeceğim
Bir kendi zevkim değil tohum
Kiminden göz yaşı kiminden kırık kalp ve kaynana dili
Böyle süsleyeceğim bozkır kalmış yaban toprakları
Biri geçerken kenarından bir yemiş bulacak
Kendi yükünden bırakıp bir başkasından alacak
Böylece bu kervan yol boyunca bir durup bir kalkacak
Bir suyun kenarında verince mola tüm sırtındakini salacak bu suya
Birkaç dakika mutlu olsa da buralarda
Kalkar kalmaz toplayacak rızkını ektiğim tohumların meyvesinden sana
Kurak olmuş önemi yoktur ekinimizin
Ne gözyaşları akıyor sessiz sesiz bilir misin
Kör bir kuyuya benzer bizim kalbimiz
İçine neler akar söz olur nefes olur bir ıslık bazen
Ne kadar kökünü kurutsakta kötülüğün
Gün gelir lazım olur bilmek için iyinin fendini
Çiftçilik bizde atatan kalma bir ağaç saban iki öküz
Sermaye Birkaç okka buğday arpa mısır tanesi
Kuşların ve köstebekler ile farenin çıkınca rızkını
Geriye kalan asıl alın teri el emeği
Benim mahsulüm sevgi gerisi taşı fiyi arpası
Geriye kalan yalan dünyanın götürülmez malı