Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / SEVİLAY-4. BÖLÜM

Yazardan en yeniler

... -(Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor. Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz...) Feryal hanım, tekrar tekrar aradı. -Hadi kızım, aç şu telefonu... Yanıt aynıydı... ... Feryal hanım, koltukta uyuyakalmıştı. Telefonunun sesiyle uyandı. Telefona baktı, arayan Ayça'ydı. Telefonu açtı; -Alo, kızım. -Annecim, beni aramışsın. Şarjım bitmiş, kapanmış telefon... -Evet kızım. Nasılsın iyi misin? Ayça hemen annesinin sesindeki değişikliği farketti; -Anne, sana bir şey mi oldu? Sesin telaşlı gibi geliyor da... -Evet kızım. Kardeşinle kavga ettik. -Ne oldu anne? Neden kavga ettiniz yine? -Uzun hikaye o kızım, anlatırım sonra. Önce sen bir arayıp yoklasana, nereye gitmiş. -Tamam anne. Geri arayacağım seni. -Tamam kızım. Ayça, telefonu kapayıp Sevilay'ı aradı. Hat çalıyordu, ama cevap yoktu. Feryal hanımın telefonu, birkaç dakika sonra tekrar çaldı. Arayanın Sevilay olduğunu görünce, hızla telefonu açtı. -Alo! Kızım, neredesin sen? -Sen arayınca açmayacağımı bildiğin için, ablama beni aramasını söylediğinden hiç haberim yok. Aramayın beni, açmayacağım! -... Telefon yüzüne kapandığında, Feryal hanım donup kaldı. Tam o sırada, Ayça'dan arama geldi. Feryal hanım, bıkkın bir şekilde telefonu açtı. -Anne, bir kere aradım, çaldı çaldı açmadı. Az önce bir daha aradım, başkasıyla konuşuyordu. -Biliyorum, beni aradı. "Aramayın beni." dedi. -Anne, yanına geleyim mi ben? -Yok kızım, yok. Ne yapacaksın yanıma gelip. -Emin misin anne? Sesin hiç iyi gelmiyor ama. -Eminim kızım, eminim... -Anne, aklım sende kalacak ama. Beni haberdar et, olur mu? -Tamam kızım, ederim. -Dikkat et kendine. -Tamam kızım, sen de. -Tamam annem, hoşçakal. -Görüşürüz kızım. Telefon kapandı. Feryal hanım, yine sessizlik ile baş başa kalmıştı... Odasına gitti, uzun süre uyumaya çalıştı; ama başaramıyordu. Dünyadaki tek değer verdiği şey, çocukları olan bu kadın; onlardan sürekli darbe yemek zorunda mıydı?! Özellikle de Sevilay... Yine kavga etmişlerdi ve bağırıp çağırıp, çekip gitmişti. Bu sürekli oluyordu. Feryal hanım, kızının yaşadığı zorluğu anlıyordu; ama Sevilay'ın da onu anlamasını beklemesi haksızlık mıydı? O da insan değil miydi; çocuklarını en iyi şekilde yetiştirebilmek için verdiği onca mücadele ve yaşadığı onca kötü şeyden sonra yorulmuş olamaz mıydı? Bunu anlayabilmek çok mu zordu sanki? Feryal hanım, yine aklındaki milyonlarca soru ve kafa karışıklığı ile öylece kalakalmıştı. Uzanmış, tavanı izliyordu. Kafası, birkaç saniyelik bildirim seslerini bile kaldıramayacak kadar doluydu. Fakat bildirim sesleri durmak bilmiyordu. Feryal hanım, sessize almak için telefonu eline aldığında; gelen mesajlar gözüne çarptı: Tuğra: [Çocuklarla konuştun mu?] 09.17 [Onları artık görebilecek miyim?] 09.17 [Orada mısın?] 09.19 Zaten kafası yeterince karışıkken, her şeyin sorumlusu olan bu adama sinirlenmeden edemiyordu. Tam o sırada, yeni gelen mesajla iyice deliye döndü; Tuğra: [Sevil'i görmek istiyorum, Ayça'yı da çok özledim. Onlardan daha fazla ayrı kalmak istemiyorum] 09.21 18 yıl önce öylece çekip giden bir adam, nasıl böyle rahat konuşabiliyordu?! Feryal hanım ard arda gelen mesajlar üstüne cevap verdi: Tuğra: [Çocuklarla konuştun mu?] 09.17 [Onları artık görebilecek miyim?] 09.17 [Orada mısın?] 09.19 [Sevil'i görmek istiyorum, Ayça'yı da çok özledim. Onlardan daha fazla ayrı kalmak istemiyorum.] 09.21 -[Çocuklarımın karşısına çıkmayacaksın!] 09.23 Tuğra: [Ne demek bu? Onlar benim de çocuklarım. Tabiki görüşeceğiz.] 09.23 -[Hayır, görüşmeyeceksiniz.] 09.23 [Çocuklarımın karşısına çıkmanı istemiyorum.] 09.23 Tuğra: [Onlar benim de çocuklarım Feryal, unutuyorsun galiba?] 09.24 -[Biz seni unutalı çok oldu.] 09.24 Tuğra: [Geçmişte yaşarsan, bugünü göremezsin Feryal. Benim de olanları unutmam çok uzun sürmedi.] 09.24 [Ama çocuklarımı görmem lazım.] 09.24 -[Aklına yeni mi geldiler?] 09.25 Tuğra: [Geçmişi konuşmak istemediğimi söyledim. Çocuklara sen anlatmazsan, ben karşılarına çıkıp anlatacağım.] 09.25 -[Sakın öyle bir şey yapma!] 09.25 Tuğra: [O zaman çocuklarla hemen konuş.] 09.25 [Onları görmek istiyorum.] 09.25 -[Bunu yapamam.] 09.26 [Senelerdir yoktun, neden geldin ki?] 09.26 Tuğra: [Çocuklarımı görmek için.] 09.26 -[Senelerdir sen yoktun ve ben mutluluğumuz için çok çabaladım.] 09.26 [Şimdi her şey yoluna girmişken, hayatımızı mahvetme.] 09.26 [Lütfen yapma bunu. Çocuklarımla beni rahat bırakıp, mutlu hayatına geri dön.] 09.26 Tuğra: [Hayatımda mutlu değilim. Çocuklarımı görmeden hiçbir yere gitmeyeceğim.] 09.27 [Çocuklara olanları anlatman için, sana bir hafta veriyorum. Yoksa onlara olan her şeyi ben anlatacağım.] 09.27 -[Onlara hiçbir şey anlatmayacağım!] 09.28 Tuğra: [O zaman ben anlatırım.] 09.28 -[Neden hayatımızı mahvediyorsun?] 09.28 [Lütfen yapma bunu.] 09.28 Tuğra: [Sadece çocuklarımı görmek istiyorum Feryal.] 09.28 [Onlara; "Babanız döndü ve sizi görmek istiyor." dersen kabul etmeyeceklerini ikimiz de biliyoruz.] 09.29 [O yüzden bir an önce çocuklara gerçekleri anlat.] 09.29 -[Bunu yapamam, sen de düzenimizi bozamazsın. Bizi rahat bırak ve git.] 09.29 Tuğra: [Feryal, artık şunu kafana soksan çok iyi olur; çocuklarımı görmeden HİÇBİR YERE GİTMEYECEĞİM.] 09.30 ...
Düzenleme: 20.06.2022 / 00:51

SEVİLAY-4. BÖLÜM

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler