Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / SEVİLAY-3. BÖLÜM

Yazardan en yeniler

... -Boni'ye ne olmuş öyle kızım?! -N-ne mi olmuş?.. Sen yapmadın mı? -Hayır... Anne kız şaşkın, korkmuş ve telaşlı gözler ile birbirlerine bakakaldılar. -Kızım, ben neden böyle bir şey yapayım ki?.. -B-bilmiyorum... Ne oldu ki o zaman anne? Kim yapmış olabilir ki bunu? -Bilmiyorum kızım... -Anne nasıl bilmiyorsun?! Evde ikimizden başka biri mi var sanki; bunu kim yapmış olabilir ki Boni'ye? -Yok ama, ne bileyim kızım... -Ya anne, evimize hırsız falan mı girdi acaba? Ya Boni'nin hali ne?! -Kızım, eve hırsız girmiş olsa neden oyuncakları parçalasın ki? -Ya bilmiyorum... Belki içinde değerli bir şeyler saklanmış olabileceğini düşünmüştür. -Sanmıyorum kızım. Öyle olsa diğer peluşlar da parçalanmış olurdu. Bir bakalım, değerli eşyalar yerlerindeler mi. Birlikte aşağı inip, yatak odasına baktılar. Tüm değerli eşyalar yerlerindeydi. Hiçbir şey kurcalanmış gibi değildi. -Kızım, burada her şey düzgün. Ben eve hırsız girdiğini düşünmüyorum. -Nasıl olmuş olabilir ki bu o zaman? Ya anne, ben korkmaya başladım. Polisi arayalım. -Kızım, eve biri girmiş olsaydı duyardık... -Ya duymadık ama! Nasıl oldu o zamam bu? Kim yapmış olabilir bunu? Feryal hanım, birkaç saniye sessiz kalıp düşündü. -Kızım... -Efendim. -Acaba diyorum?.. -Ne anne? -Sen kendine sinirlenip... Bir anlık öfkeyle yapmış olabil... Sevilay sinirle bağırdı; -Ne diyorsun sen ya?! Sana bağırmayacağıma söz vermiştim, ama hak ediyorsun sen bunu! -Kızım, öyle demek istemedim ben... Özür dilerim. -Sus ya, sus! Sevilay üst kata çıktı, odasına gitti; çantasına cüzdanını ve Boni'nin parçalarını fırlatıp aşağı indi. Feryal hanım, kapıya yönelen kızını durdurdu. -Nereye gidiyorsun kızım? -Beni salak sanmayan insanların yanına! -O nasıl söz öyle Sevilay? -Öyle bir söz işte. Çekil önümden. -Sevilay, hiçbir yere gidemezsin! -İstediğim gibi de giderim. Çekil diyorum sana! -Gidemezsin Sevilay. -Sen istediğin gibi konuşabiliyorsan, ben de istediğim yere gidebilirim! Çekil! -Gidemezsin diyorum sana Sevilay! -Sanane ya! Gideceğim işte. Eve giren manyak, Boni'ye yaptığının aynısını sana da yapsın da gör! -Sevilay, benimle doğru düzgün konuş! Kimse bir oyuncağı parçalamak için, tanımadığı bir insanın evine girmez! -Tanıdığım biri de yapmış olabilir! -Sevilay saçmalıyorsun. Çektiğin acıyı anlıyorum ama, bari yaptığın şeyi inkar etme kızım. -Ya ben seninle 10 yıl sonra o adamı konuştum diye güçsüz mü oldum?! Acı falan çekmiyorum ben; salak mı ne ya!.. -Sen ne dedin Sevilay? -Duymadın mı? "Salak mı ne?" dedim. -Sevilay çık... Çık git. -İstediğim oldu, sağol. Sevilay evden çıktı. Feryal hanım ise, üzgün ve düşünceli gözler ile onun arkasından bakakaldı. Kızına söylediği sözler için pişmanlık duyuyordu. Tek varlığı çocukları olduğu için; onları istemeden de olsa kırdığında, çok üzülürdü... Birkaç dakika, dövüne dövüne düşünüp durdu; -Ahh, salak kafam ahh! Keşke öyle şeyler demeseydim... Böyle dövünürken, aklına büyük kızını aramak geldi. Odasına gidip telefonunu aldı ve Ayça'yı aradı. -(Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor. Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz...) Feryal hanım tekrardan çaldırdı. -Hadi kızım, aç şu telefonu... Yanıt aynıydı... ...

SEVİLAY-3. BÖLÜM

Yazardan en yeniler

2095İnanJefe

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler