Karalama defterimin eğri büğrü satırları arasına sıkışan
Tozlu raflarda bilmem kaçkere ellenmiş ama açılmaya nasip olmamış o eski defterde,
Kaç umut, kaç acı, kaç sevda yaşattım bilemezsin
Her dönüşüm senin sevda yolundan oldu
Her defasında boş bir hanın kırık dökük kapılı, sıvası dökük odasında uyandım,
Yalnızlığa yelken açan sevda gemisinin umudu tükenmiş daimi yolcusu ben,
Varolma nedenim olan limanı yani aşkını
Yitip giden gecenin alaca karanlığına bıraktım
Demli çayın hatrına sakladım zihnimin en derinlerine gülüşünü,
Kalbimin her atışı sana kavuşma ümidimin sembolü oldu,
Ben uzaktaydım sen fikrimde
Uzaklara dalan gözlerim kaybederken seni gecenin sessiz çığlığında,
Esen her lodosun seni bana getirmesini ummak
Hayatımın anlamı oldu
Kuruyan yaprakların zamanı geldiğinde dalından teker teker düşmesi gibi
Acaba ne zaman bize de sıra gelecek diye düşündük hep
Yaşamayı kendimize zehir ettiğimiz sevdanın ardından ağlarken
Çıkmaz sokağın verdiği kasvet düştü içime yine
Kurulan düşlerin gerçekleşmesini istememişiz de
Yok olup giden zamanın bekçisi olmuşuz haberimiz yok
Yaşanmak isteneni yaşamak sorgusuz sualsiz yaşamak varken
Neden sorusu bir mıh gibi zihnimize kazınmış aşkın tadına varamamışız
Şimdi sızlanmak niye ey sevgili
Dürüst olmanın çıplaklığı varken yalanın karanlık dünyasında volta atmış olmanın farkına yeni vardıysan eğer suç kimde
Güven dediğin bilirkişi raporuyla onaylanmıyor
Gözbebeklerinin en derinlerinde avazı çıktığı kadar bağırırken
Kendi içinde büyüttüğün ses yüzünden duymadıysan ey sevgili
Zaman kimseye acımıyor
{s:020} neoneto {s:027}