alıp başımı kendimden gidesim var bu akşam
her zamankinden daha fazla yorgunum
sigaram bile üşeniyor ciğerlerimi parça parça yok etmeye
kırılmışlığım daha fazla bu akşam
rakı şişesine sarılmadım ama
içip bitirmek değil ekip büyütmek istiyorum içimde bu kırgınlığı
her yine yeniden kırılmamak için..
alıp başımı kendimden gidesim var bu akşam
avaz avaz haykırsın geride kalanlar
dudağı bükük bebek masumiyetiyle çekip gideyim
bütün kirlenmişliğime rağmen
radyoda çalan o sevdiğin şarkı seni hatırlatmasın
bütün unutkanlığım üstümde zaten
her renk biraz daha yitirmiş canlılığını
her beyaz biraz karaya çalıyor
alıp başımı kendimden gidesim var bu akşam
yorulmuşluğum,kırılmışlığım,kırgınlığım yeter
bıktım bu hayatın soysuz şakalarından
kendimle paylaştığım yalnızlığın da canı cehenneme
nerede benim tebessüm saçan sözlerim
her şey mi iyiliğini yitirir bir anda
nerede benim çocuksu masum, iyi yanım
ne cehenneme gittin gülüşüm
çat pat hatırladığım mutlu anlarım nerede
duman duman tüten cigaram
ah ulan hepiniz mi gittiniz benden
ya ben ya ben kalır mıyım buralarda
öksüz garip yetim..
alıp başımı kendimden gidiyorum bu akşam..
