Adımlar atıyorum sensiz bir yaşama,
Korkarak her adımımda biraz daha eksiltiyorum seni...
Korkuyorum, Sensiz Bir Yaşama Hazırlanmaya
Düşünsene sensiz bir hayata alışmaya çalışmak
Üşüyen ellerinin bir daha ısınamıyacağını bilmek
Ya da Bir daha baharın gelemeyeceğini anlamak
Tek kalmak hissi inan korkutuyor beni.
Rüzgar gibi esip geçiyorsun ömrümden,
Bazen toz toprak içinde kalıyorum, bazen de Yapayalnız Biri
Senden sonra yağan bir yağmur, senden temizliyor beni
Geçen her zaman diliminde senle ilgili parçalar eksiltiyorum içimde
Bir bulutun hanesinden boşalttığı kar tanesi gibi
Yaşanmışlıklarımızla dolan bütün anılarımızı döküyorum sokaklara
Bembeyaz bir süs veriyorsun caddelere, ağaçlara
bir yandan da üşütüyorsun içimi
Ama eninde sonunda eriyip su olup gideceksin buralardan
Başkalarına bahar olacaksın, çiçekler açtıracaksın
Bu yüzden alışıyorum sensizliğe,
Unutamıyorum ama alışıyorum yavaş yavaş
Bilirsin unutmak diye bir şey yoktur bu hayatta, alışmak vardır.
Ve beni sensizliğe alıştırmak zorunda bıraktığın için tebrik ederim.
Seni İçimden terletmiş bir vaziyette, başka baharlara bırakıyorum
Ben bir kar yağışı altında kayboluyorum...