Ben Hep Çocuk Kalmak İsterdim
Değişen sadece aylar, yıllar, takvimler değildi.
Zaman kadar bizde değiştik bu hayatta
Gökyüzünün maviliğine bakarken, yavaş yavaş büyüdük
Yaşanmışlığın getirmiş olduğu bir olguyla daha az mutlu olmaya, daha az gülmeye başladık...
Geçen her zaman diliminde daha çok kaybettik bu hayatta
Ben hep çocuk kalmak isterdim
Belki daha az kırılırdım o zaman,
Belki hiç kötülüğe bulaşmazdım
Daha işten gülümserdim, en azından bir kaç oyuncucagimla mutlu olabilirdim.
Büyüyünce kirlendik, her şey gibi...
Önce yetinmeyi unuttuk, daha sonra gülümsemeyi...
Kaybolan çocukluğumuzu, kirli bir gelecekle değiştirdik
Zaman bizimle alay etti, yıllar geçmişimizi süpürdü
Çocukluk kahramanlarımızı aldı yerine kötü insanları bıraktı.
Kaybolan bu zaman diliminde, en çok saflığımızı kaybettik.
Yalandan gülümsemeler, yalandan sevgiler saçtık etrafımıza...
Yapay ilişkilerden mutlu olmaya çalıştık
Ne kadar başarılı olabildiysek o kadar da kirlendik bu hayatta...
Dedim ya ben hep çocuk kalmak isterdim.
Çocuk gibi tertemiz olmayı...
Masumca düşünebilmeyi...
Menfaat beklemeden sevebilmeyi...
Kısaca ben hep çocuk kalmak isterdim bu hayatta.
Arda YILMAZ Düzenleme: 18.05.2020 / 05:14