Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Ki İnsan

Yazardan en yeniler

...Ki İnsan Nelere alışmıyor ki insan? Bitimlere, yitmelere… Yokluğun Acemi çığlığı hazmediliyor çoğu zaman. Bir yeşil yaprağa Dalıp gidiyor da insan, Hazan vaktinde Sarıyı yadırgamıyor hiç. Nelere alışmıyor insan hazal gözlüm? Gözlerinden yokluğunu gördüğüm. Soğuk yağmur damlaları Umarsızca döverken Evimin çıplak camlarını Ve ben dalarken Sokağın geçimsizliğine Biraz da bitimsizliğine, Sensizliğin altında sırılsıklam. İliklerime işliyor adının yetimliği. Gökgürültüsü parçalıyor içimi Sağanaklar gözlerime değiyor. Neden sonra yansıyorsun Alelade odamın alelade camına. Nelere alışmıyor insan bitanem? Bak, kaç zaman geçti Senden sonra. Kaç bahar rüzgarı değdi Salkımsöğüt dallarına. Kaç dalga ayrıldı Adımız yazılı kumları sile sile. Yine de Üzülme meleğim! Her şey aynı buralarda. Rüzgar bildiğin gibi Esiyor yine, Bir tek saçlarını uçuramıyor tel tel… Sokağımızın narin kedisi Pek görünmese de Duvar dibindeki yuvası Hâlâ derme çatma. Hâlâ kırmızı taş döşeli Kaldırımlar. Hepsi senin küçük adımlarını Özlüyor içten içe. Duruyorlar yerli yerinde. Ben, tek tek Sayıyorum onları yürürken, Yanımda olduğun günleri Sayarcasına. Sonra yol bitiyor Kaldırım, ağaç, kuşlar, bulutlar Taşlar eksiliyor bitanem Yokluğun en çok o an Kemiriyor içimi. Sızlıyor yüreğim Kaldırım taşlarından daha soğuk. Onlar kadar kızıl gözlerim. Gözlerim gözlerinde kalırdı ya hep! “Yine daldın” derdin. Aklımdan geçene şüphe ederdin, Haince gülerdi dudakların. Gözlerinle dolardı gözlerim. Rüzgar olurdun Zaman olurdun Dünya olurdun gözlerimde. Nelere alışmıyor ki insan hasret gözlüm? Gözlerinde hasreti öptüğüm. Zaman eskidikçe anbean Zamana bile alışıyor da insan Ben hiç alışamamıştım sana Bana her gelişin Bir yanımı doldururdu. Her gün Bir başka sen gelirdi karşıma, Her gün Yeniden aşık olurdum sana. Varlığınla çoğalırdı günlerim. Sevgiliye alışmak olur muydu hiç? Alışamadım bitanem Alışamadım Ne sana Ne de sensizliğe. A.Aydın

Ki İnsan

Yazardan en yeniler

ayşe

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler