Sensizliğin son demlerindeyim sevgili
Yokluğun bir yıldırım gibi parçalar içimi
Derin bir uçurum gibidir geceler
Sabahlar, o uçurumun kuytu dibi
Gün aydınlanırken;
Öperek uyandırmak vardı seni
Baş ucuna koymak vardı
Gülleri, karanfilleri
Sensizliğin son demlerindeyim sevgili
Bir kaç avuntu bir kaç teselli
Yetmez bilirsin bunlar...
Her yanım yangın yeri,
İçimde cam kırıkları
Kalbim kimsesiz
Her yanım paramparça,
Sensiz...