Şiir Defteri

sevebilmek o(s.a.s)nu

Yazan: yaren
25.06.2008 / 11:54
1167 kez görüntülendi
4 yorum yapıldı
Yokluyorum kalbimi. Düşünüyorum da sevgimi… “gibi”lerden uzak anlatmalı, ifade etmeli seni. Dolambaçsız, somut ifadelerden uzak, soyut… Sevginin kendi kadar soyut anlatabilmeli… * * * Rüyalarıma ışıltının vurmasını, çehrenden de ziyade… Hiç değilse, sözlerini, duruşunu, bakışını… Diliyorum. Şavkımalı diyorum beynimde her an’ın. Her duruşun, kalkışın, oturuşun… Sen yakınımda olmalısın böyle her an ama maddeden gayrı sevebilmeli seni. * * * Yüz ifadelerime yansımalı, duruşumun ağırlığı. Aşkın, acının, firakın, özlemin çizgileriyle yaşlanmalıyım. Gözlerimi yollarına dökmeliyim. Feda etmeliyim yollarda… Pencereler olmalı duraklarım. Sevgili durakları… Yağmuru izlerken düşünmeliyim seni uzun uzun. İçime yağmur ve toprağın kavuşmasının kokusuyla girmelisin. Evime öyle bir girmelisin ki yayılmalı varlığın. * * * Gözyaşımın tadını bilmeliyim. Kavrulmalı, acımalı içim tuzundan… Sebebim sen olmalısın sevgili! Sonucum çünkü ben. * * * Bekleyişim saçlarımı ağartmalı. Bekleyişim, harcanmak, yok olmak, kendime yazık etmek değil, değil hiç biri… Bekleyişim, o günün, vuslatın mutlaka geleceğine inanmış olmamdan… * * * Tüm imgelerden, simgelerden uzak düşledim seni, tüm sevdiklerin ayrı tuttum. Kalbimdeki bütün sevgilerin başına seni koydum. Seni sen olmandan da öte… Sonsuzluğu bu boş bu kuru içime soktuğun için seviyorum. Çünküsüz… Ancak biliyorum ki O’na varmak için ancak senin yolundan gidilir. Senin eline tutularak senin eteğine sarılarak, senin sevdanla… O’nun aşkıyla… Varılabilir O’na. Gözlerinin bütün dünyayı ve zaman kavramını öldürüşü gibi… Aşk… Sana sevgiyle… Senin sevginle… Sevgilerimizle O’na gitsek, mekânımız olmaz mı yıldızlardan da öte… Esselatü vesselamü aleyke ya Rasulallah!!
Düzenleme:25.06.2008 / 11:59

nazım


25.06.2008 / 15:22
Varolabilmek için düşünmek düşünmek için farkında olabilmek , farkında olabilmek için , kendini tanıman gerek... ' İnanmak' ... bu ne denli derin bir kavram.... Yaren , bu gayba iman , insanoğlunun en büyük silahı diye düşünüyorum. Ölümü aşmış , ölümü şerbetten içecek birisini kim nasıl ürkütebilir? Örnek : Şanlı Çanakkale zaferi .... Düşünün ki , iman etmemize rağmen neden insanlığın % 99 'u ölümü düşünmek bile istemez . Kanaatimce , korkumuzun sade ve esas temeli eksikliktir. Sanki bir yokluk , bir karanlık diye düşünüyoruz...Olmadığınıda biliyoruz .İhsan burada devreye giriyor işte.. Tek sebep görmüyoruz ! Bu ' inanmak' , .... ne denli derin bir kavram... Bu işin içinde öyle ince bir ayrıntı var ki , işte Yunusu'da griftar yapan Mevlâna'yada âlemlerin kapısını açan bu ince ayrıntı.. Bir gün bulabilirsem şayet : Yüklesinler dünyâyı sırtıma ...taşırım.... :) {s:026}{s:026}

rapoet


25.06.2008 / 18:45
Yüklesinler dünyâyı sırtıma ...taşırım.... :) İnsanlar doğrusu çok yalancı. Kaldıramayacağı yükün altına girebilecek midir :) ...

nazım


25.06.2008 / 23:50
Ouz galiba espiri mahiyetinde söyledin , ben öyle inanıyorum... Zira : doğrunun yalanı olmaz , yalanında sahisi....... :)

Düzenleme:26.06.2008 / 00:00

yaren


26.06.2008 / 00:30
haklısn!!!!
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • MERTCAN06
  • onungibi
  • Tcpassenger
  • isocey77
  • ulvi
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir