Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / çatı katı günlükleri-1

Yazardan en yeniler

burayı sevdim. bu basık çatı katında ne buldum bilmem . yere değin uzanan pencerelerde güvercinlerle aynı hizada olmanın verdiği bir haz vardı,üstüme çöken tavan bile gök gibi gelmeye başladı.açtım pencereyi,iki güvercin şaşıp yolunu bu kitaplarla dolu odaya daldı,gülümsettiler beni aferim onalra,hele küçük olanı ayrı bi şaşkındı,tekrar dışarı çıkmak istedi ancak şeffalığına kandı camın ve pencereye çarptı,gülüşüm dondu birden,yolunu buldu ve nihayet uçtu,gök oldu güvercin... gülüşüm dondu,elimde soğudu plastik çay,dondu irislerim o güvercinin ardından. ne farkım vardı ki şu güvercinden??ben de onun gibi görünene kanmamıymıştım,ben de onun gibi cama çarpmamışydım bir bakıma,ama çıkışı vardı bak bulunuyordu dmek deneye yanıla...bir güvercin gibi uçup kaybolmak istedim maviliklerin arasında,duydum isyenımı,susturdum sesimi,susturdum,attım kendimi hemen oradan...taşhanı geçtim caminin avlusuna koştum,deli gibi oradan oraya caddelerde dolandım ve gene taşhanda avlunun orada ve o caddeye bakan bankta dilenci çocukalrı izledim,unutmak istedim kendimi,orada bırakmak istedim kendimi,kendmle devam etmek istemedim.fakat ne mümkün! karşıkıi minareye konan deminki kaçan güvercin miydi?neden hepsi birbiirnin aynıısydı ve neden uçup uçup duruyorlardı,başım döndü düöndü...yığılıp kalacağım sandım ama öyle olmadı,düşeceğim sandım o terastan ama düşmedim,ölceğim sandım ciğerime saplanan acıdan ama ölmedim.gün batımına ezan tınısı karıştı,bir aminimi hatırlayıp dua ettim,ancak dua edebilirdim... neyi istemediğimi hatırlayıp neyi istediğimi düşündüm bir kez daha ve bir kez daha yüzsüzce aynı yere vardım... kimse neden geldin demedi ya da kimse gittiğimde gittiğimi fark etmemişti,hatalrımı bir ben biliyorsam iyiydi ya güvercinlerin dili olsaydı söyleyip dursalrdı...ya açıksözlü çocukların yaptığı gibi yüzüme vurulup dursaydı hatalrım... *** bikaç gündür hep aynı yerde aynı saatlerde gün batımına randevuma yetişiyorum,burayı da sevdim. ötelere kayıp gitti gözlerim,hürriyetin alaşafağını düşledim gene,hayır hayır kimse görmedi,ağlamadım nereden ıslandı yanaklarım,gülümsedim,acıyıp durmadım kendime,hamdimi bildim ve bildim hak ettiğimn yaşadığım olduğunu ve bildim Haktan sevildiğimi... gülümsedim, sarışın ve yeşil gözlü iki buçuk yaşlarında bir çocuk gülümsetti beni ,ayaklarıyla yere vurup havalandırdı güvercinleri,aferim be çocuk sana.kollarımın arasından kayan kitaplarımı kavradım bir güçle,ve hızlı adımalrla atladım trenine anın...{s:026}
Düzenleme:02.04.2009 / 14:26

ayşe

31.03.2009 / 18:38

anladığım ne kadar doğru bilmem gurbete gitmiş ve yalnız birinin seslenişimi dersin güzel yazıydı güzel anlatım saygılarımla

bilgisayarım

02.04.2009 / 16:02

çok güzel bir düz yazı okudum sözler duygular nakış nakış işlenmiş adeta ne zamandır yoktun özlemişim yazılarını emineciğim en içten sevgilerimi yolluyorum{s:015}{s:027}{s:030}{s:029}

çatı katı günlükleri-1

Yazardan en yeniler

ayşe

bilgisayarım

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler