Bir zamanlar demiştim ki Şiir en hassas törpüdür.. Evet Şiir insanın hamlığını, sertliğini alan bir törpü gibidir.. Nasıl ki törpü tırnağı düzeltip hem karşı tarafın hem kendimizin incinmesine izin vermiyorsa aynı şekilde şiir de insanın kendini ve çevresini acıtmadan yaşayabilmesine yardımcı olur... Şiirin olduğu bir yerde kabalık olmaz. Zira şiir hassasiyet noktasıdır. O yüzden diyorum ki illa bir şeyi sevecekseniz bu hayatta o şey şiir olsun.. Ve illa birini sevecekseniz o biri şiirsever olsun.. Şiirden anlayan bir insan kötü olmaz.. Hangi şiiri ya da hangi şairi sevdiği de farketmez.. Çünkü şiir evrenseldir.. Başka coğrafyalarda yaşıyor oluşu başka ırktan oluşu veya başka dilden konuşuyor olması farketmez.. Çünkü şiir dilden değil gönülden zuhur eder..
