Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Ankara Vedası

Yazardan en yeniler

"Hoşgeldin" dedi; Zoraki bir tebessüm takınarak yüzüne. Kolunda yeni aldığı çantası vardı Sırtında siyah kot bir ceket Ve beyaz tenine dökülen zülüflerini Endamına yakışır şekilde savurarak "Hoşgeldin" dedi. Evet Yüzlerce kilometre aşıp istediğim Ve beklediğim tam olarak buydu. Basit insanlara en basit söylenişiyle Basit bir "Hoşgeldin"... Hoş gelmediğimi, İstenmediğimi, Beklenmediğimi biliyordum. Onu sadece son bir kez Karlı Ankara'da görmekti umudum. Belki biraz yürümek. Konuşmamam gerekiyordu hiçbirşeyi Çünkü konuşmak: Küçülmek, Küçük düşürülmek... "Hoşbulduk" dedim Yüreğimin dolusuyla. "Hoş bulduk"... Kalbim, beynim, ruhum, Vücudumdaki bütün zerrelerle Bütün hoşlukları sende bulduk. "Yürüyelim" dedi Kızılay'ı göstererek Yürüdük Uzunca süren sessizliği o bozdu "Hayırdır?" "Soğuk" dedim kısık bir sesle Derin bir düşünceyle yere diktik Vaktiyle birbirimizden ayıramadığımız Aşık gözlerimizi. Neden sonra baktı yüzüme Umutlu gözlerle "Isınır" dedi "Havalar da ısınır..." "Hangi mevsim" dedim, "Hangi iklim çözebilir aramızdaki buzu" Kedere bürünür gibi oldu "İçimizdeki aşk ateşine rağmen Bu buzlar erimediyse Son umut cehennemdir. Öldürdüğümüz sevgi yüzünden Solan hayallerimiz yüzünden Oraya girdiğimiz gün Bu buz da orada çözülecektir. Ne yazık ki ondan sonra Ne sen eski sen, Ne ben eski ben olabiliriz. Buz buhar olur, biz yanar gideriz" Son kez orada tuttum ellerini. Ne hikmettir aynı anda Sicim gibi yaşlar aktı gözlerimizden Ankara'nın eksi dokuzunda Yanaklarımızda bir ılıklık Ne gülebildik o halimize Ne de sarılıp ağladık. Ciğerlerimizde zehir gibi bir yangın Son kez o gün vedalaştık.

Ankara Vedası

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler

Bağlı Üyeler