Bismillah, elhamdülillah, vesselatu vesselâmu ala Resûlullah.
Âzim olan zat'ın buyruğundan çıkarılan, kovulan şeytanın buyrukları ne de hoş gelir kulağa, gönle. Daha önce başardı ya, yaptırdı yapacağını ya, bundan sonra da olur sanıyor. Ki o davasına hizmet ediyor. Ya bu nefis? Neye, hangi davaya inanıyor da nereye hizmet ediyor bilincinde mi?
Yaklaşık 14 aydır bir vazifedeyim. 24 yılda erişemediğim ilahi huzuru da, işlemediğim günahları da bu süreçte yaşadım. Hayatımın her döneminde bir afyon beni ulaşmak istediğim mefkûre'mden uzaklaştırdı. Bu kimi zaman şahıs oldu kimi zaman maddiyat oldu, kimi zaman da rehavet ve gafletli maneviyat.
Kişi oğlu ne zaman berraklığa ulaşmış bu dünyada ki bu nefis ulaşsın. Günahsız adem mi varmış (İsmet sıfatına mazhar zat'a selat ve selam olsun) da benlik özünde leke görmeye tahammül etmez. Ne bu kibir, bu enaniyet. İzzet-i nefsini bu enaniyet ne derece kirletir görmez mi? Görür ...
Bu çağın hastalıklarından biri de budur. Gördüğü, bildiği halde karışmamak, karışamamak... Dokunamamak, değiştirememek... Tembellik ve korkaklık. Bunca fuhşiyat içerisinde özündeki ve gözündeki paklığı muhafaza edenler ancak bu hastalıklardan ırak olabilirler. Aynı demde başkalarının gözünden özünü muhafaza etmek de en az bu denli hayatidir.
Mem Sen'in özünde belirir. Şimdilik zerre zerredir amma elbet tam olacaktır.
Bir pazar kahvaltısı özlenir yine ne zamandır içimde.
Hiç yaşamadığım o kahvaltı.
Duysun ve bilsin beni,
Ki o benden âlâ bendir.
Pür-i pak tutarım içini,
Çü murad-ı dua'm Sen'dir.
Selam Ve Dua İle
