Kalbimin sevgi dolu köşelerinden sebepsizce cekip gittin ya
Giden sadece senin yüregin degildi;
Meger gidisinle kalbimin baharına cicek acan tüm tomurcuklar terketti beni
Gİderken odama bir mektup bırakmıssın ya
Bir mektup degil bıraktıgın;
Meğer her satırında damarlarıma ölümün nefesini yazmışsın.
Bir veda etmeden öksüz bıraktın ya cocuksu düşlerimi
Sadece geride kalan cocuksu düşlerim değildi;
Meğer bir annenin cocugunu kaybetmişcesine acıymıs son gidişlerin
Gözbebeklerimdeki gözyaşlarımı silmemden "sevgime" bir kör kurşun sıktın ya
Sadece bir kursun degildi bu;
Meğer nefes alan her hücreme sıkmıssın bu yalnızlığın kör kurşununu
Her bir kurşunda bir ölümü hediye ettin
Her bir ölümde bin gözyası ekledin
Yalnızlığın siyah elbiselerini giyip bir elveda etmeden gittin ya
Sadece sen giymemistin hüzün ve yalnızlık sinmiş elbiseleri
Meğer sebepsiz gidişinle boynuma beyaz bir kefeni giydirivermissin.
Sen beni yetim bıraksanda baharların en güzel zamanlarında
İki alem de haklarımın hepsi helal olsun sana
Ne kadar unutsanda beni sende hakkını helal et
Ne arkanda beddua ediyorum ne de yalnızlıgına kara ağıtlar yakıyorum
Sadece ellerimi acıp son kez senin mutlulugunu diliyorum.
Sen beni öksüz gecelerde yalnız bıraksan da
Ben seni, ilk sevdiğim zamanki gibi hala seviyorum
Meğer ben seni; senin beni sevdiginden daha cok sevmisim