Şiir yazmayı bana
Bir kızın aşkı öğretti
Mektuplar örüyorum
Ulaşmıyor adresi çoğaldıkça
Yarım bırakıyorum
Turnalar uzaklaşıyor
Bir de unutulunca
Şiir yazmayı bana
Torosların sesi öğretti
Söküp mendilleri tepelerden
Sererler mi ev aralarına
Dalları örten, düşleri örten
Ay büyütüyorum gece boyunca
Dağınık düşüyor yataklar
Söz yorulunca
Mendiller de Torosların sesidir
Şiir yazmayı bana
Bir mendil öğretti
Mor oyasında göz haresi
Göremiyoruz sevda çekmeyince
Utanıp kızarıyor dağlar
İşlemeli koynundan
Yar kokusu süzülünce
Aşk yazmayı bana
Bir kızın kışı öğretti
usagi
18.04.2007 / 21:11
Çok güzel olmuş şiiriniz,çok güzel...
Yüreğinize sağlık{s:033}
{s:015}{s:026}{s:015}
usagi
18.04.2007 / 21:11