Maddi haldeki ben sadece elbisedir.
Görünenin ardına çevir gözlerini.
Bilinmeyene sür atını dolu dizgin.
Şekilsiz, biçimsiz bir bilinç dökülür avuçlarına.
Çıkar yüzünü o halde ten duvarlarından.
Ben kulvarlarında sen olayım.
Sen dolayım alelacele..
Ecele bile dost oluruz da dönmüyor dilim.
Neyleyim!
Ben ki dilini bağlamışım kalemin,
Soğuk soğuk terlemiş,
Sıcak yemiş, soğuk içmiş elimden.
Çatlamış.
Çok bilmişlikmiş sözlerim.
Sana değince anlamış cahilliği.
Neyleyim.
Hâlâ heceler iki büklüm sürünür halde.
Toza bulanmış şiirin üstü başı, neylersin.
Kitaplar yüklemişim dilime de çıkmaz bir tek kelâm,
Sanki saatin akrebi dilimi sokmuş.
Zamanın kıskacında kıvranırım,
Neyleyim!
22.08.2011 -
Muhammet Gündoğdu