Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / HAYAT YORGUNU

HAYAT YORGUNU

Yazan: msr
13.02.2006 / 07:48

1583 kez görüntülendi
0 yorum yapıldı

Takip et @sdefteri

Yazardan en yeniler

Cılız ışıkları vururken Her birinde onlarca anı gizli Yüzünün çatlaklarına Kızıl akşam güneşinin Ağırlaşmış göz kapakları Bükülmüş beli Parmakları birbirine geçmiş elleri Ve Dizlerine yaslanmış dirsekleriyle Oturmuş bahçede bir bankın ucunda Yüzünde yorgun bir tebessüm Ya da bakana göre soğuk ölüm Dalmışken tatlı,acı hayallere Ürperir birden bir sesle Geçen biri sormuştur: Nasılsın teyze? Yılların yorgunluğunu taşıyan omurgasını Bir kez daha düzeltmeye çalışır Biraz sersem biraz mahcup Soranın gözlerine ulaşır. Kaç gün geçmiştir acaba Hatırı sorulmayalı üstünden Kırgınlığı okunurken yüzünden Osmanlı nezaketiyle teşekkür eder Ayaküstü bir çift lafla Sohbet erkenden biter Soran gider Giden genç bedenin ardından Yaşlı yalnızlık yine gelir Parmaklar yine geçer birbirine Ve eller bir kez daha kenetlenir. Omuzlar binerken dirseklere Dirsekler gene dizlerin üstündedir Bu kez boyun taşımaz üstündekini Baş öne bükülüverir Gözler ayaklarla buluşur Pınarlarına yaşlar doluşur İşte gene kendiyledir Son kuş ta sesini kesip Çekilince akşam,inine Kızarmıştır utancından Güneş Isıtamıyorum bir nineyi bile. Hafif bir serinlik titretir nazik bedenini Vakti gelmiştir Zindanın kilidini açmanın Ne yolu kalmıştır ne de anlamı artık Yalnızlıktan kaçmanın El ele verirler Yıllanmış iki arkadaş İki ayakla iki kişi yürürler ağır aksak Bir o taşır,bir öteki birini Bir bilse kaderini Dünden terk ederdi tek yarenini Duayla tevekkülle alır yine de İki adım kalmış yolunu Sormaktadır kendine uzun zamandır Ne zaman uzatacaktır acaba İki yana iki kolunu... MSR

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler

mhrmkaya
VEJETARYEN1978
Serdar150
yunuskivanc
Adıyaman

Kapat/(ESC)

Rastgele Şiir