kırılırken kanatlarım
hangi rüzgar savurur beni
olmayan bir hiçliğe
gökyüzü kadar sakinken bir sessizliğe
bir kelebek konsa omuzuma
ruhunun kenarlarını tutarım
hangisi elimde kalmışsa
o kadar fısıldarım
aynaların içinde bir yansımayım
susmuşken bir fısıltıyım
hangi kulaktan çıkan bir duayım
hiç var olmamış bir ruhun parçasıyım.