Penceremden bakıyorum insanlara
İçerde hep bir yalnızlık
Susuyorum duranlara
Kalbim saatli bir bomba
Kendimle çarpışıyorum yollarda
Boşluğumun hüznü vuruyor yüzüme
Beni hep kötü bilsinler diye
Gülümsedim onlara
İlaçlar uyutur bu bedeni
Ruhum kopamazken edebi
Fanileşir düşüncelerim
Kendime selam vereyim.