Viran şehrimin öksüz , tek başına kalmış hikayesi.
Neydi seni benden koparan .
Nereden geldi böyle bir son .
Kamçılar yedim , sol yanım çok perişan .
Gammaz , yabancı ve sahipsiz kaldın istanbul .
Hileye , bozguna uğradı hayatımın şehri .
Zamanı durdurun artık , ne geçmiş isterim ne de gelecek .
Böyle giderse arkadaşlık çok erken bitecek .
Bitti mi bir daha saramazsın en başa.
Şu bahtıma bak , ne kadar kör ve dilsiz.
Paşa gönlün bilir , ben san kaldım kıymetsiz.
Bak şimdi , komşular bizi konuşuyor .
Davut , ferhat ve aliler .
Herkes senden benden bahsediyor .
Mutluluk pençesi , yüzümü paramparça etti .
Gülemedim , gülemıyorum .
Ulan gülmeyi unuttuk , hemde hiç gülmeyecek gibi .
Masal olduk aleme , çocuklara konu .
Şeriatsız , kanunsuz bir kaçak gibi .
Bak çok duygulandım seni yazarken .
Dokunursan hiç dayanmam oracıkta ağlarım .
Gurur yapsa da gözlerim , halen yollarını gözlerim .
Oy seni anlatmak çok zor .
Oysa seni unutmak çok zor .
YAZAR : MAŞUK ASLAN
maşuk
30.12.2016 / 22:00
Arkadaşlar lütfen izinsiz paylaşımlarda bulunmayalım .
Maşuk aslan
maşuk
30.12.2016 / 22:00