Bedenim olması gerektiği yerde(!).
Hayatım boyunca,
Bütün öğrenebileceklerim burada saklı(!)..
Ruhum çıkıyor bedenimden burada olunca
Ben bedenimi ve olup bitenleri,
Dışarıdan izliyorum.
Dışarıdan bakınca,
Yalnız ve mutsuzum.
Dünya ne kadar güzel oysa..
Herkes bu kadar mutluyken ve ortada
Mutsuz olmak için bir sebep yokken,
Mutsuzluk yakışmıyor bana.
Ama iyi ki,
Yalnız ve mutsuzum ben.
Böyle zamanları seviyorum,
Böyle zamanlarda düşünüyorum.
Zaman geçip giderken böylece,
Ben geçirirken zamanı böyle;
Dışarıdaki seslere kulağımı tıkıyorum.
Dışarıdaki insanları sevmiyorum ama
Bu vazgeçilmez yaşamdan da
Geçemiyorum..