Merak etme!
Bundan senin gitmene söz etmiyorum
Ellerim bir anlık rüyaydı farzet
Aslında mutluluk yaraşmiyor
Gülmeyi çocukluğum da soyundum
Karşında hep kırık bir ayna gibi
Fotoğraftım
Bir albüme mutluluk yüzümüzü koyamadım
inan ki seni mutlu etmekti tüm inadım
Ama hep vazgeçtim; ya bana verdiğin
Emanet canı ağrıtırsam
En iyisi git...
Beni merak etme
Seni sevmek bana bir hüküm
ve gözlerim de mahkum teri
Coşkun KISAN