Ben sevdim insanlarımı,
Ayağında çorabı olmadan,kışın ortasında
Yalın ayak yürüyen çocukluğu.
Çöp kovalarında dolaşan,
Günaha bulaşmamış parmakları.
Ben sevdim insanlarımı,
Çektiği nefesler ile öteki dünyada yaşayanları.
O yeşil gözleri ile bir gülü,
İki sevgiliye uzatanları.
Göz yaşları silecek selpakları satanları.
Ben sevdim insanlarımı,
Bankların üzerinde kör ayazda uyuyanları.
Yetimhanelerdeo soğuk demirde yatanları,
Huzur evlerinde kapılara dikilen gözleri.
Ben sevdim insanlarımı,
Ordan oraya koşturanları,
Sırtında bir ton yükü taşıyan hamalları.
Öpülesi eller ile ayak cilalayanları.
Ben sevdim insanlarım,
Çocukluğunu yaşayamadan büyüyenleri.
Küçük gelinlerimi, daha çocuk şehit askerlerimi,
Parası ödenmiş kadınları,
Ayakkabısı su çeken babaları, ağlayan anaları.
Ben sevdim insanlarımı.
Ama onlar sevemedi bizi,
Öfkelerini büyüten yalnızlığı,
Hayallerini çalan hayat hırsızlarını.
Ellerini tutamayan vicdanları,
Sevemedi hiç kendi yağında kavurmayı...H.B