İçimden öyle geçip giderken, seni seyrediyorum,
Arkana bile bakmadan gittiğini görebiliyorum.
Bense sadece, seni içimde , yüreğimde büyütebiliyorum.
Özlemlerimi , hüznümü, umutsuzluğumu,
Kırgınlığımı yüzüme her defasında vuran satırlarla,
Sana gün gün sesleniyorum.
Beni görmüyor, duymuyor, hissetmiyorsun.
Bile bile sana olan inancımdan,
Güvenimden vazgeçemiyorum.
Bir cümlede sana verdiğim değeri,
Öteki cümlede öldürebiliyorum.
Seni içimden terk edip, sana yazılan
Satırlarla affedebiliyorum.
Yani biraz karışık, biraz dağınık,
İte kaka yerleştirdiğim yüreğimden,
Seni kovmaktansa, kibarca gönderiyorum.
Hoşça kal deyip,kapıyı kapadığımda,
Aşkın arka kapısından, çıkıp gitmek istiyorum …