bak yine ben yazıyorum..
sonu yine sen..
aşk sarhoş kaldırımlarda
göz yaşları esmer idi..
ben savaşlarımda donkişot misali
meçhul cephelerde
solmuş kardelenler gibi..
bak yine korktum!
nefesini tatmaktan..
sana demiştim..
korktuğum soruları sorma bana..
sadece...
son kez gözlerime dokun!
aç gözlerini ne olur..
aç düşlerini..
at adımlarını
parçala mor kaldırımları..
ya da boşver..
tenimde dağılsın aşk kırıntıları..
söylemiştim sana..
bilmediğim sorular sorma bana..
evet meleğim yoktu!
toprakla bütündü yüzüm..
eriyordu kuru tenimde göz yaşlarım..
dalğa geçmesin arkadaşlarım diye hiç söylemiyordum..
o güne kadar,nefes almayı dahi bilmiyordum..
o sabahın battığı gecede
çığlıklarımın yaşında bir tebessüm..
gamzeleri oyuk oyuk..
ay tutuldu
kalp atışım durdu..
saçları kırmızı
yüzünde konaklayan bir kaç ben..
ve pencereden sarktı gözlerim..
güneşte tutuldu..
külleri ateş kıvamında..
kitapları soğuk
atlı karıncalar ise buz kesmişti...
rüğarın uğultu korosunu dinliyordum..
istasyon sokağı,sallanan mendillerin matemi ile dağılıyordu..
ve ben hala izliyordum...
Fıratın-Hüznü
07.02.2007 / 08:55
Bilmem kaç yüz defa vedasız gidişin bir film gibi geçti gitti gözlerimden, göremedim gülüşünü, gözyaşı nehri geçti kirpiklerimden.
Çok güzel ilham yüklü şiiriniz. Teşekkürler. Düzenleme:07.02.2007 / 08:57
#1
angels
07.02.2007 / 19:53
ellerine ve de düşüncene sağlık.. güzel olmuş...{s:029}
Fıratın-Hüznü
07.02.2007 / 08:55
Düzenleme:07.02.2007 / 08:57
angels
07.02.2007 / 19:53
paydasız
09.02.2007 / 02:27