Bir kere dönüp bir bak ne olur,
Şu kayıp olan yolcu belki de sensin.
Bunun hesabı senden sorulur,
Zira ki başıboş değil, sen sana emanetsin.
Bu vücut binası, ne boş, virane bir saray,
Ne gayesiz bir gemi, ne de bir kervansaray,
Nice bin hikmetle yazılmış, eşsiz bir kütüphane,
Kıymetin öyle yüksek ki, sen hâlâ bozuk paradan say.
Ruhun olan misafiri, içinde hapsetmişsin,
Dünya cennet, ötesi ebed olsa da, çıkışa yol bırakmamışsın,
Bir divane çılgın gibi, çaresizce ağlıyorken,
Derdini dinlemeyip, bin de kahkaha atmışsın.
Ne zaman arayıp da kendini bulacaksın?
Ne zaman ruhunu huzurla ağırlayacaksın?
Merak edip, insan kitabını hiç mi okumayacaksın?
Uyanıp, “Eyvah!” deyince, zaman kalacak mı dersin?
Sen hâlâ ağlıyorsun, kayıp olan baharına,
Aldırmıyorsun hâlâ günahına, sevabına,
Kısa bir misafirliktir, bu dünya aslında!
Kimler gelmiş, kimler geçmiş, dönüp bir bak, ne dersin?
Ruhun ile bedenini barıştır artık gel de,
Huzura ihtiyacın var, herkes gibi senin de.
Seni yazan, nakışlayan ziyan etmek ister mi?
Neye dönsen kâr etmiyor, Rabbine dön sen de
Ayşenur ulaşmak isteyenler
ayşe
10.10.2008 / 16:58
merhaba arkadaş
gönül sitesine hoş geldin
ne güzel anlatmışsın insanı
son dört satır çok hoşuma gitti
gönül sesin dinmesin söylesin kalemin yazsın sevgiler {s:026}{s:015}
#1
Aksakal
10.10.2008 / 18:41
Muhterem Ayşenur Hanım,
Şiir gibi bir yazı, yazı gibi bir şiir yazmışsınız.Ama hangi tür kabule yönelirsek yönelelim; insan ve islâma yönelik nasihatınız güzel ve dolu dolu.
Tebrikler ve mutluluk dilekleri.
Enver Özçağlayan{s:026}
#2
uğur
12.10.2008 / 00:00
CANIM gönül dostum; AYŞENUR!
Bugün UZUN şiir isteğini yerine getirdim...Umarım beğenirsin! Sevgilerimle... Uğur GÖZDE eren.
{s:030}
ayşe
10.10.2008 / 16:58
Aksakal
10.10.2008 / 18:41
uğur
12.10.2008 / 00:00