senin kalbin taşlaşmış dost
yaralarıma tuz basıyorsun kül yerine
her haykırışım ninni geliyor sana
vedaların bile alaycı
her sözün iğne kalbime batan
her yanlış anlaşılma beynimde bir ur
dağlayıp yakıyor her umursamaz tavrın
izler kalıyor yaşadıklarımdan geriye
kan izleri, gözyaşı izleri
bir de sapladığın hançerdeki
parmak izleri seni ele veriyor dost
canımsın dedim canımdasın dedim
sen varsan herşey var dedim
yokluğun daha iyiymiş be dost
bilseydim canımı alacaksın
yakınına düşer miydim
her sözünü emir sayar mıydım
yapar mıydım dost
emin ol yine aynısını yapardım
çünkü ben sana can dedim dost dedim
çünkü ben seni sevdim dost...
ayşe
30.07.2007 / 20:01
can dediğin dost bildiğin cok sevdiğin belli ama güvenme çok güzel bir şiir duygularını iyi yansıtmışsın güzel günlere
#1
bilgisayarım
31.07.2007 / 00:11
bencede harika daha ne şiirler gelecek sevgili asude bahardan sevgiyle iyi geceler{s:015}{s:027}
#2
zorziyak
03.08.2007 / 16:48
" Düşmanımın sapladığı hançer değil, dostumun attığı gül yaralar beni " demiş ünlü ozanımız. En büyük acı, " dost " sandıklarımızdan gelen acılardır. Kimi zaman düşünürüm ; " Bu dünyada gerçek dostluk var mıdır ? " diye. Sizin şiirinize bakarsam, yokmuş derim... Sevgiler boşa giderse insan ne için yaşar ? Şiiri okuyunca bunlar geçti aklımdan uzun uzunnn...
ayşe
30.07.2007 / 20:01
bilgisayarım
31.07.2007 / 00:11
zorziyak
03.08.2007 / 16:48