Sabah aydıntısı başlarken usul usul
Yürek inceden yeni gün heyecanına kapılırken
Belki kiminin gecesine özenirken
Öldüm..
Saymadan günleri
Geçen ömür nefesleri
Bizsiz saatleri
Geçirirken
Ölüm..
Mona Rosa okurdum
Belki şairin romanını bazen
Seni bulamayınca her defasında, içimde
Ararken
Öldüm..
Aşk diye
Vefalı cümleleri yar diye
Samimi sesler içinde
Yabancı gibi
Öldüm..
Benzemiyor diye kimse sana
İnsanlara kin güdüşümde
Yine Kinde de sana
Eremeyişimde
Öldüm..
Sayısız harflerden yazdığım şiirleri
Tekrar tekrar sana yöneliş Edindiğimde
Senin ise bundan habersiz olduğunu itiraf ettiğimde
Öldüm...
Can yoldaşım
Can ortağım
Yüreğimin direniş odası
Her gelmediğin an
Anladığımda
Öldüm..
Her çayda
Kahvede
Kimi kahvaltılarda
Bulunmadığını görünce
Görmeyi sürdürdüğümde
Öldüm..
Kalabalık dünyada
Issız insanları gördüğümde
Seni özledim
Seni her özlediğimde
Öldüm..
Gel diyemeyeceğimi
Teninin kirlendiğini
40 değil bin tas suyunda aklamayacağını
Bildiğimde
Bin öldüm...
Ben Öldüm
Belki temizlenme fırsatı bu sana
Belki bu Sana ölüm fırsatı
Beni bin öldürmek Ne ki
Senin bir ölümünün yanında
Ölsende kâfi değil bin ölümün naaşına
Kirli bedeninin toprak oluşuna... !
Ümit Karadağ