Ölmek istediğine karar verdi yine bu sabah
Oysa hep korkardı kıpırdamadan uyumaktan
Yine de düşündü ölse ne kaybederdi
Hayatı zaman kaybı gibiydi
Kapı çaldı uzun uzun
Kimseyi görmek istemedi
Ya görünce vazgeçerse ölmekten yine
Korktu kapının arkasındaki hayat dolu gözlerden
Kapıyı açmak hayatı içeri davet etmek
Bu ölüm kokusunu soluduğu ağır havada
Açmak kapıyı bir gülümsemeyi almak içeri
Yada bir sesin dağıtmasına izin vermek bu havayı
Olmaz dedi birden olmaz bugün ölmeliydi
Kapı susardı nasılsa ama ya susmazsa
Bir kere daha hayata bağlanabilirmiydi
Yada bağlanmalımıydı tam vazgeçmişken
Hayır bugün ölüme en yakın hissetiği gündü
Korktuğunu hissetti birden
Ama şimdi kapıdakinin vazgeçmesinden korktu
Artık korkaklık kapıyı açmanın adıydı
Kapıya doğru yöneldi birden
Şimdi sadece merek etmişti
Kimdi bu ölmesini daha zorlaştıran
Elini uzattı açtı kapıyı
Karşısında kızgın bir halde ev sahibini gördü
Geciktirdiği kiranın hesabını soruyor
Evde olduğu halde kapıyı açmamasına kızıyordu
Kirayı vermemek için yaptığını düşünüyordu
Dakikalar önce ölümü düşünen biri için ne komik bir iftiraydı
Parayı verirken güldü birden sonra kapattı kapıyı
Demek ki bu adamı kapıda dakikalarca bekleten şey paraydı
Ne basit diye düşündü acaba bu adam hiç kendini öldürmeyi düşünmüşmüydü
Düşünüyor gibi durmuyordu parasını sayarken
Peki kendisi neden düşünüyordu hayatı değersizmiydi
En azından kapıdaki adamdan değersizmiydi
Perdeleri açtı güneşin aydınlığı doldu odaya
Odası aydınlandı birden
Çoktan toplamış eşyalarını gidiyordu ölüm
Belki dedi başka bir gün ama sebebi kendisi olmayacaktı
Hazırlanıp dışarı çıktı arkadaşına sözü vardı
Sabah korktuğu gülümseme şimdi kendi yüzüne yapışmış çıkmıyordu
Arkadaşıyla konuşurken bir cenaze arabası geçti yanlarından
Arkadaşı arkasından rahmet okurken arkadaşına bakıp gülüyordu
Bilseydi bu sabah onunda ölümü istediğini
Belki kendisinin arkasından rahmet okuyacaktı
Sonra yeniden hayata daldılar
Sıra onlara gelene kadar…