Simdi saat sensizligin onbirini vurdu.
Sensiz kalmanin matemi yine icimde.
Bir deniz kiyisinda otursam,
hircin dalgalari izleyerek Seni beklesem.
Gelipte sessizce elini sirtima koysan,
beni uyandirsan Senin hasretinden.
Kurtarsan beni korkularimdan,
dudaklarini kagitlardan öpmekten.
Sensiz eskimekten kahroluyorum,
ya ölürsem sana kavusmadan diye.
Ve yine bir gece biraktim ardimda,
adini anmadan,
gülmeden.
Özledim sadece sessizce,
adimi anmani,
benimle gülebilmeni.
mirkan
31.12.2005 / 15:50