Bir ben bul gülüm, ömrünü yalnızlığına adayacak!
Bir ben, umutları, sevinçleri, kalbin, senin olsun!
Bir ben uykusunda dahi ismini sayıklayacak!
Bir ben gülüm, yalnızca verceğin acılarla avunsun....
Gidiyorum işte sevmeyi, merhameti bilmeyen yüreğinden.....
Ölü bir beden misali, özüme, kabrime gidiyorum.
Gidiyorum bana bakıpta göremeyen gözlerinden....
Gidiyorum gülüm, sensizliğe, hiçliğe gidiyorum.
Garip, sanki şu an ateş ile buzun tam ortasındayım....
Dondukça yanıyor bedenim, yandıkça donar gibiyim....
İlginç! Sen de, ben de, yanımdasınız, aranızdayım....
Sanki seninle doğarken gülüm, benimle ölüyor gibiyim....
Düştüm artık, düşmez dediğin omuzlarım, yıkıldı.
Belki bilmeyerek verdiğin acılara, kederlere yenildim.
Bana böyle zulmetmen, hangi mantığa sığardı?
Belki de benim her ölüsümde, dirilmendi bilmediğim....
sahaf
27.08.2005 / 12:11
duygularını çok güzel ifade etmişsin tebrikler.. Ama ölüm olsada ondan ayrılık gercekten boyle olum guzel... kalemıne saglık devamını dılerım..
sahaf
27.08.2005 / 12:11