" SENİ "
Eski bir son-dördünde seni kamerle sevdim
Heyecanla çoğu zaman, utangaç mum gibi
Gönlün mihmanım, ışığınla akşam sabah
Seni uzun bir solukta, sonsuzlukta sevdim
Ruhunda ezgiler şiirvarisin diye sevdim
Gülüşündeki ahenklerle, serçeler gibi
Neşeli yürek yurdunda kanatlarım pır pır
Engin vadilerinde yaşamak gibi sevdim
Sözlerini, hali tavrını, fıtratını sevdim
Saçlarını, gözlerini, masal perisi gibi
Kâh mavi bir deniz, kâh yeşil bir orman
Ben seni bütün cihanım bilerek sevdim
Vicdanını, merhametini, anlayışını sevdim
Dalgalı gel-gitlerle boğuşurken balık gibi
Acıları, güçlükleri geride bırakarak
Sonsuz bir hayalde gözlerine dalarak sevdim
Yine de en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
Seninle yeniden mahşerde birlikte uyanmayı
Utopik dursa bile aktarınca satırlara
Dünya hatırasına sığmayacak kadar sevdim
Seni olanca ruhumla öyle çok sevdim...
Sende bir HİÇ olacak kadar...
____________________________
08.03.2020 --- 10.20
*8 Mart vesilesiyle dünyama ışık saçan yâre ithafen yazıldı. (( Ay' ))
Han AKÇADAĞ
_______________________________ Düzenleme: 24.03.2020 / 16:31